Coneissètz de segur las paraulas del Boièr:
D’unes, vesent dins las paraulas un cant pro-catar, parlaràn de la paura femna sens consolament e, mai que mai, d’aquela famosa lauseta magra. L’aucèl del matin, simbòl de l’alba e de l’esperança, que monta cap al cèl al primièr rai de solelh, la vaquí tanben que malauteja, tota magrinèla, e que pòt pas anar dançar amb aquels rais ensolelhats coma l’i vesiá faire dins son imaginacion encantarèla lo trobador Bernat de Ventadorn, de la cima de la torre la mai nauta del castèl, aval en Lemosin.
S’èra catara, la brava femna, se vei pas perqué manjariá de carn d’aucèl… Los camins de la simbolica son d’unes còps plan complicats!
Mas, dins un libre del Musèu de Roergue, paregut en 1983, jos la pluma de Jean Delmas, Autour de la table - recettes traditionnelles du Rouergue, trapam la recèpta de… la lauseta balhada pel sénher Laurens, de Rodés:
De qué devenir cabra, non?
“Quand lo boièr dintra de laurar, planta son agulhada. Trapa sa femna al pè del fuòc, trista e desconsolada. «Se siás malauta, diga-bòt: te farai una alhada (un potatge) amb una raba, amb un caulet, una lauseta magra»”.
D’unes, vesent dins las paraulas un cant pro-catar, parlaràn de la paura femna sens consolament e, mai que mai, d’aquela famosa lauseta magra. L’aucèl del matin, simbòl de l’alba e de l’esperança, que monta cap al cèl al primièr rai de solelh, la vaquí tanben que malauteja, tota magrinèla, e que pòt pas anar dançar amb aquels rais ensolelhats coma l’i vesiá faire dins son imaginacion encantarèla lo trobador Bernat de Ventadorn, de la cima de la torre la mai nauta del castèl, aval en Lemosin.
S’èra catara, la brava femna, se vei pas perqué manjariá de carn d’aucèl… Los camins de la simbolica son d’unes còps plan complicats!
Mas, dins un libre del Musèu de Roergue, paregut en 1983, jos la pluma de Jean Delmas, Autour de la table - recettes traditionnelles du Rouergue, trapam la recèpta de… la lauseta balhada pel sénher Laurens, de Rodés:
“Faire une farce avec de la farine, des œufs délayés dans un peu de lait. Faire une boulette du tout. Enrober avec une feuille de chou vert. Bien ficeler. Faire cure dans une bonne soupe de campagne. Dans le fameux chant du Boièr, la lauseta magra n’est pas un oiseau, comme on le croit souvent, mais ce plat.”
De qué devenir cabra, non?