L’uberizacion es en camin. A l’ora d’ara pertòca pas qu’uns sectors de l’economia, mes me sembla pas possible que s’i estanque.
Après las aplicacions ara dejà ancianas de venda entre particulars o de locacion (ostaus, veituras), lo mercat s’es lèu espandit aus servicis de totis, en inclusir las quitas relacions sexualas (!). La possibilitat de practicar la prostitucion dirèctament sens de passar peu mejan d’un macarèu o d’un hialat mafiós es considerat per daubuns com un progrès. De debàter.
Aquò que mia a una reestructuracion complèta de sectors economics e es meslèu mauaisit de saber s’es un mau o un ben.
Se pòt semblar una liberalizacion extrèma de l’economia com la mesa en plaça d’un sistèma autogerit. De tot biais l’avénguer nos ac diserà e lo movement sembla pas estancable. Aquò se sona dens los médias “l’economia participativa”. Lo mot “uberizacion”, eth, veng capvath lo nom de la platafòrma de locacion de taxis, de l’aleman über que vòu díser “au dessús”.
Gahat a la volada aquesta setmana sus las ondas radiofonicas, una expression aperèc mon atencion. Son autora, de la quala lo nom m’escapa, (Aquò rai los drets d’autor, mes es pas de jo), es una cap d’entrepresa que s’encuenta de “participacion ciutadana” au dehens de collectius qu’apitèc.
Ça digoc fòrça justament la dauna, “assistissèm a l’uberizacion de la politica”.
Cau comprénguer que los ciutadans s’organizan dirèctament sens passar per l’aparelh pesuc d’un partit e volon prénguer la paraula dambe los mejans de comunicacion modèrnes que balhan la tecnologias navèras. LA revolucion?
Benlèu, benlèu pas. Sèm a la debuta de quicòm de navèth e plan finòt es lo que pòt saber çò qu’arribarà. Çò d’evident es que la politica, tala que la coneishèm, pòt pas contunhar longtemps atau.
Lo monde s’organizan cada còp d’un biaish independent e lo politicumi a cada còp mès de mau a semblar cresible aus uelhs d’un public mílhor educat, qu’a mejans d’informacions mès numeroses e mès variats e qu’a enveja de’s prénguer en man tot solet.
Sabi pas se la revolucion libertària passarà peus telefonets, mes tot es possible. L’epòca quan los intermediaris politics èran indispensables es benlèu acabada e l’idèia que “los ciutadans vòtan las leis”, qu’es la definicion vertadièra de la democracia, serà lèu pas mès travada peus empaches tecnics.
Quauqu’un dambe qui paralavi i a pauc me disèva que, abans, cresèva pas a la possibilitat d’una democracia vertadièra pr’amor que consultar lo pòble a cada còp es tròp pesuc, mes que lo progrès de las tecnologia ac pòt perméter adara o fòrça lèu.
Qui ditz “cambiaments politics” ditz tanben “trabucs deus poders end’i arribar” doncas lo periòde que veng veserà - o non pas - la revolucion gràcias a la tecnologia. S’organizar sens de passar per partits politics classics es aisit, mes convéncer los qu’an lo poder de’u deishar aus ciutadans n’es una auta.
Podèm imaginar quicòm de navèth dens los rapòrts sociaus, mes los tenents deu poder i soscan dejà tanben e van pas deishar lo tròç tan aisidament. An quitament solide una camada d’avança.
De tot biaish, es apassionant.
![]()
Après las aplicacions ara dejà ancianas de venda entre particulars o de locacion (ostaus, veituras), lo mercat s’es lèu espandit aus servicis de totis, en inclusir las quitas relacions sexualas (!). La possibilitat de practicar la prostitucion dirèctament sens de passar peu mejan d’un macarèu o d’un hialat mafiós es considerat per daubuns com un progrès. De debàter.
Aquò que mia a una reestructuracion complèta de sectors economics e es meslèu mauaisit de saber s’es un mau o un ben.
Se pòt semblar una liberalizacion extrèma de l’economia com la mesa en plaça d’un sistèma autogerit. De tot biais l’avénguer nos ac diserà e lo movement sembla pas estancable. Aquò se sona dens los médias “l’economia participativa”. Lo mot “uberizacion”, eth, veng capvath lo nom de la platafòrma de locacion de taxis, de l’aleman über que vòu díser “au dessús”.
Gahat a la volada aquesta setmana sus las ondas radiofonicas, una expression aperèc mon atencion. Son autora, de la quala lo nom m’escapa, (Aquò rai los drets d’autor, mes es pas de jo), es una cap d’entrepresa que s’encuenta de “participacion ciutadana” au dehens de collectius qu’apitèc.
Ça digoc fòrça justament la dauna, “assistissèm a l’uberizacion de la politica”.
Cau comprénguer que los ciutadans s’organizan dirèctament sens passar per l’aparelh pesuc d’un partit e volon prénguer la paraula dambe los mejans de comunicacion modèrnes que balhan la tecnologias navèras. LA revolucion?
Benlèu, benlèu pas. Sèm a la debuta de quicòm de navèth e plan finòt es lo que pòt saber çò qu’arribarà. Çò d’evident es que la politica, tala que la coneishèm, pòt pas contunhar longtemps atau.
Lo monde s’organizan cada còp d’un biaish independent e lo politicumi a cada còp mès de mau a semblar cresible aus uelhs d’un public mílhor educat, qu’a mejans d’informacions mès numeroses e mès variats e qu’a enveja de’s prénguer en man tot solet.
Sabi pas se la revolucion libertària passarà peus telefonets, mes tot es possible. L’epòca quan los intermediaris politics èran indispensables es benlèu acabada e l’idèia que “los ciutadans vòtan las leis”, qu’es la definicion vertadièra de la democracia, serà lèu pas mès travada peus empaches tecnics.
Quauqu’un dambe qui paralavi i a pauc me disèva que, abans, cresèva pas a la possibilitat d’una democracia vertadièra pr’amor que consultar lo pòble a cada còp es tròp pesuc, mes que lo progrès de las tecnologia ac pòt perméter adara o fòrça lèu.
Qui ditz “cambiaments politics” ditz tanben “trabucs deus poders end’i arribar” doncas lo periòde que veng veserà - o non pas - la revolucion gràcias a la tecnologia. S’organizar sens de passar per partits politics classics es aisit, mes convéncer los qu’an lo poder de’u deishar aus ciutadans n’es una auta.
Podèm imaginar quicòm de navèth dens los rapòrts sociaus, mes los tenents deu poder i soscan dejà tanben e van pas deishar lo tròç tan aisidament. An quitament solide una camada d’avança.
De tot biaish, es apassionant.