La sciéncia es fòrça benefica, sos progrèsses son espectaculars e la vita deu monde se’n tròba plan milhorada. Lo temps de vita s’es esperlongat (justament pas ongan, mes generalament) gràcia aus plan·hèits de la medecina. D’aquò, ne podèm estar segurs.
Totun, dus problèmas venguen esblasir aqueth imatge rassegurant.
Lo purmèr es que cadun sus Tèrra a pas accès a la santat dambe la medisha facilitat. Aquò s’ameritaré un article a despart, mes es pas uei la tòca d’aqueste tèxte. De mès, es pas sonque ligat a la medecina era medish.
Lo dusau es que la fabricacion de potingas s’es pauc a pauc concentrada dens las mans de grops farmaceutics poderoses que son societats miadas per la recèrca de ganhs financièrs. Aquò s’aveng pas totjorn dambe la mission de santat publica e pòt quitament a còps causar conflictes d’interés.
Los dus problèmas son naturalament ligats. Çò que’ns pertòca, es de saber se la mission de’ns guardar a jòc es corrèctament assegurada, o se l’interés pecuniari es mès hòrt.
Cau purmèr saber que lo budgècte deus grops farmaceutics per çò qu’es de la recèrca medicala, es tres còps mendre que non pas lo deu marcatatge. La nocion de malaut e de practica se mesclan.
Dens la medecina tradicionala chinese que’s practicava dens los vilatges, lo mètge èra pagat peus estatjants en bona santat. Lo que s’amalautissava deishava de balhar sòus au medecin. La resulta? Lo mètge avèva gran interés a çò que sos pacients estossen sanitoses.
Dens lo cas deus fabricants de remèdi occidentaus, atz plan comprés que l’interés es inversat. Solide, los laboratòris an produsit e produsissen medicaments qu’ajudan e que sauvan lo monde, mes nos podèm demandar se la recèrca de ressorças navèras les an pas jamès temptat d’exercir una influéncia sus decididors? E com?
Vaquí un exemple: lo de l’ipertension.
Dens las annadas 1960, la chifra de 160 mm de mercuri (parli de la tension sistolica, la hauta) èra considerada com lo limit de la normalitat. Se pensava tanben que la chifra de las detzenas èra lo de l’edat de la persona (170 a 70 ans, 180 a 80 ans, … etc).
En 1999, l’organizacion Mondiala de la Santat e l’International Society of Hypertension an baishat lo lindau a 140. Milions de personas son lavetz vengudas malautas d’ipertension. Quan òm sap que los remèdis contra aquò se preng haut o baish a vita, podètz comprénguer lo benefici ende los potingaires.
En 2003, las valors compresas entre 120 e 140 estón qualificadas de “pre-ipertension”. En 30 ans, lo mercat de la potinga “antiipertensor” a creishut de 1.000 %. S’ajustatz la baisha deus taus deu diabèti e deu colesteròu, obtengueratz un benefici deus beròis endeus laboratòris.
Solide, cau pas càder dens la paranòia e créser que los fabricants de remèdi “inventan” los malauts. I a fòrça monde que pastissen d’ipertension a de bon e que son ajudats peus medicaments. De mès, l’ipertension es una malautia qu’es pas de negligir pr’amor de sos dangèrs, cardiacs notadament.
Mes totun, com un article deu British Medical Journal de julhet de 2008 que’s demandava se la “preosteoporosi” èra o pas una malautia vertadièra, cau estar vigilant e començar, per exemple, per cas de diagnostic d’ipertension, en cambiar sas costumas marridas (tobac, alcoòl, abús de sau, de carn rotja, manca d’exercici fisic) abans de passar a la medicacion.
Sorças: “La fabrique de malades”, Dr Sauveur Boukris, ed. Cherche Midi.
var iw_code=36637;
var iw_async=true;
href="http://ad.impresionesweb.com/click.php?iw_code=33637&noscript=1">![]()
Totun, dus problèmas venguen esblasir aqueth imatge rassegurant.
Lo purmèr es que cadun sus Tèrra a pas accès a la santat dambe la medisha facilitat. Aquò s’ameritaré un article a despart, mes es pas uei la tòca d’aqueste tèxte. De mès, es pas sonque ligat a la medecina era medish.
Lo dusau es que la fabricacion de potingas s’es pauc a pauc concentrada dens las mans de grops farmaceutics poderoses que son societats miadas per la recèrca de ganhs financièrs. Aquò s’aveng pas totjorn dambe la mission de santat publica e pòt quitament a còps causar conflictes d’interés.
Los dus problèmas son naturalament ligats. Çò que’ns pertòca, es de saber se la mission de’ns guardar a jòc es corrèctament assegurada, o se l’interés pecuniari es mès hòrt.
Cau purmèr saber que lo budgècte deus grops farmaceutics per çò qu’es de la recèrca medicala, es tres còps mendre que non pas lo deu marcatatge. La nocion de malaut e de practica se mesclan.
Dens la medecina tradicionala chinese que’s practicava dens los vilatges, lo mètge èra pagat peus estatjants en bona santat. Lo que s’amalautissava deishava de balhar sòus au medecin. La resulta? Lo mètge avèva gran interés a çò que sos pacients estossen sanitoses.
Dens lo cas deus fabricants de remèdi occidentaus, atz plan comprés que l’interés es inversat. Solide, los laboratòris an produsit e produsissen medicaments qu’ajudan e que sauvan lo monde, mes nos podèm demandar se la recèrca de ressorças navèras les an pas jamès temptat d’exercir una influéncia sus decididors? E com?
Vaquí un exemple: lo de l’ipertension.
Dens las annadas 1960, la chifra de 160 mm de mercuri (parli de la tension sistolica, la hauta) èra considerada com lo limit de la normalitat. Se pensava tanben que la chifra de las detzenas èra lo de l’edat de la persona (170 a 70 ans, 180 a 80 ans, … etc).
En 1999, l’organizacion Mondiala de la Santat e l’International Society of Hypertension an baishat lo lindau a 140. Milions de personas son lavetz vengudas malautas d’ipertension. Quan òm sap que los remèdis contra aquò se preng haut o baish a vita, podètz comprénguer lo benefici ende los potingaires.
En 2003, las valors compresas entre 120 e 140 estón qualificadas de “pre-ipertension”. En 30 ans, lo mercat de la potinga “antiipertensor” a creishut de 1.000 %. S’ajustatz la baisha deus taus deu diabèti e deu colesteròu, obtengueratz un benefici deus beròis endeus laboratòris.
Solide, cau pas càder dens la paranòia e créser que los fabricants de remèdi “inventan” los malauts. I a fòrça monde que pastissen d’ipertension a de bon e que son ajudats peus medicaments. De mès, l’ipertension es una malautia qu’es pas de negligir pr’amor de sos dangèrs, cardiacs notadament.
Mes totun, com un article deu British Medical Journal de julhet de 2008 que’s demandava se la “preosteoporosi” èra o pas una malautia vertadièra, cau estar vigilant e començar, per exemple, per cas de diagnostic d’ipertension, en cambiar sas costumas marridas (tobac, alcoòl, abús de sau, de carn rotja, manca d’exercici fisic) abans de passar a la medicacion.
Sorças: “La fabrique de malades”, Dr Sauveur Boukris, ed. Cherche Midi.
var iw_code=36637;
var iw_async=true;
href="http://ad.impresionesweb.com/click.php?iw_code=33637&noscript=1">