Per un matin freg de febrièr de 1858 la Verge Maria apareguèt a la jove Maria Bernada Sobirós que fasiá de lenha. Sa familha èra de la paurilha la mai paura, e coma sabiá ges de francés, la “Dòna” li parlèt en sa lenga d’òc. Foguèt antau per las 18 aparicions.
“Que soi era Immaculada Concepcion” diguèt la Verge, en bon gascon pirenenc.
Atal sabèm dempuèi que l’occitan se parla au Paradís çò qu’es un grand reconfòrt. E per aquò ges de contestacion possibla. Lo Papa qu’es infalhible, en canonizar la Bernadeta, sacralizèt e certifiquèt las aparicions e la lenga d’aquestas.
Pasmens dins tot aquò i a quicòm que tafura.
La Maire de Dieu, res qu’aquò, prenguèt pena de venir sus tèrra e per quau vèire, una paurona dins un endrech perdut. E li parlèt sa lenga mespresada, un patés pels pòrcs, e pas simplament d’un adieu a la debuta coma fan los politics,mas la parlèt de longa de totas las aparicions.
Cossí se fa que la Glèisa Santa aja pas considerat que i aviá aquí un ensenhament?
Qu’aquesta divina persona, la mai invocada,la mai pregada de la religion, mostrava atau çò que caliá faire?
Coma se fa qu’aprèp l’Exemple vengut dau Cèu ajan pas causit, avesques e clergues, d’èstre del costat del paurum e d’emplegar l’occitan pertot en país d’oc, de l’ensenhar dins sas escòlas?
De marridas lengas dison qu’es la pròva bela que la Glèisa i cresiá gaire a las aparicions e que trapèt atau un estèc per butar mai de devocion ninòia.
Mas son de marridas lengas, segur.
![abonar los amics de Jornalet]()
“Que soi era Immaculada Concepcion” diguèt la Verge, en bon gascon pirenenc.
Atal sabèm dempuèi que l’occitan se parla au Paradís çò qu’es un grand reconfòrt. E per aquò ges de contestacion possibla. Lo Papa qu’es infalhible, en canonizar la Bernadeta, sacralizèt e certifiquèt las aparicions e la lenga d’aquestas.
Pasmens dins tot aquò i a quicòm que tafura.
La Maire de Dieu, res qu’aquò, prenguèt pena de venir sus tèrra e per quau vèire, una paurona dins un endrech perdut. E li parlèt sa lenga mespresada, un patés pels pòrcs, e pas simplament d’un adieu a la debuta coma fan los politics,mas la parlèt de longa de totas las aparicions.
Cossí se fa que la Glèisa Santa aja pas considerat que i aviá aquí un ensenhament?
Qu’aquesta divina persona, la mai invocada,la mai pregada de la religion, mostrava atau çò que caliá faire?
Coma se fa qu’aprèp l’Exemple vengut dau Cèu ajan pas causit, avesques e clergues, d’èstre del costat del paurum e d’emplegar l’occitan pertot en país d’oc, de l’ensenhar dins sas escòlas?
De marridas lengas dison qu’es la pròva bela que la Glèisa i cresiá gaire a las aparicions e que trapèt atau un estèc per butar mai de devocion ninòia.
Mas son de marridas lengas, segur.
