“Que la causa siá un còp nomenada, e la vaquí faita. Aital, nomenar, es cambiar, transformar”, çò escriviá J.P. Sartre. Dempuèi que la terror jacobina de 1792 e la transformacion del reialme de França en Republica de França, lo mot França designa un estat que se definís coma una nacion unica amb lo francés coma una lenga unica. Dempuèi aquel temps, los occitans e occitanas patriòtas an trabalhat per nomenar lor lenga fins a impausar lo mot occitan contra lo mot patés qu’èra comun. An tanben trabalhat a definir lo territòri ont se parlava fins a impausar lo mot Occitània contra lo mot Miègjorn qu’èra comun. E mai, definiguèron una mapa d’Occitània amb de frontièras. Aital, podem trobar de carta de França amb Occitània, Bretanha, Alsacia… Mas’ i a quicòm que truca per nomenar lo territòri d’origina de la lenga francesa. En general, se ditz païses de lengas d’oïl.
Dins los tèxtes, non sabèm pas cossí designar aquela partida de l’estat francés que non es pas Bretanha, Occitània, Alsàcia, Flandra... Lo mot França seriá ambigú, que uèi, França es universalament reconegut coma lo territòri de la republica francesa. Aital, per los occitans, e mai las autras lengas minorizadas, nos demòra de nomenar aquel territòri per existir plenament.
Propausi de popularizar lo mot Frància per caracterizar aquel territòri que cobre la part nòrd de França e la mitat de Belgica, qu’èra originalament de lengas d’oïl.
En francés, lo mot «Francie» es estat creat per convencion per d’istorians per revirar lo mot latin Francia autrament que per França per las epòcas merovingiana o carolingiana. S’agissiá de designar la multiplicitat dels reialmes francs sens los confondre amb la França actuala e evitar un anacronisme. Emai, se de l’Edat mejana al sègle XIX, los reis de França se designèron coma los successors dels reis dels Francs.
Aital nomenar Occitània foguèt dificil e mai subversiu. Uèi, l’estat francés que definís la nòrma de la lenga francesa non vol pas reconéisser lo concèpte d’un territòri identificat per designar lo d’origine de la lenga francesa.
Coma los istorians, podèm propausar per convencion d’utilizar Frància per aquò. En catalan, serià tanben Frància fàcia a França, aital coma en portugués. En francés, seriá «Francie» fàcia a «France». Serà mai complicat per los espanhòls e italians qu’utilizan jà «Francia» per la republica francesa.
Aital, seriá mai aisit de distinguir Occitània fàcia a Frància coma entitat lingüistica, mentre que administrativament, Occitània fa part de França, Italia e Espanha.
Lo mot Frància coma lo mot Occitània nos es necessària non solament per un usatge lingüistic, mas tanben per plan d’autres sicuts: Occitània recèp una forta immigracion de retirats de Frància, los sètis socials de las entrepresas grandas e mejanas d’Occitània son en general en Frància, los canals de television majoritaris en Occitània emeton dempuèi Frància, lo nivèl de vida en Occitània es inferior a lo de Frància, en França, los emplècs culturals son majoritàriament en Frància, Frància es un pais de plana mentre qu’Occitània es un pais de sèrras, Frància e Occitània partisson una cultura comuna d’origina romana, una granda part de Frància e Occitània foguèron integrada al reialme de França per las conquistas successivas dels capecians.
![abonar los amics de Jornalet]()
Dins los tèxtes, non sabèm pas cossí designar aquela partida de l’estat francés que non es pas Bretanha, Occitània, Alsàcia, Flandra... Lo mot França seriá ambigú, que uèi, França es universalament reconegut coma lo territòri de la republica francesa. Aital, per los occitans, e mai las autras lengas minorizadas, nos demòra de nomenar aquel territòri per existir plenament.
Propausi de popularizar lo mot Frància per caracterizar aquel territòri que cobre la part nòrd de França e la mitat de Belgica, qu’èra originalament de lengas d’oïl.
En francés, lo mot «Francie» es estat creat per convencion per d’istorians per revirar lo mot latin Francia autrament que per França per las epòcas merovingiana o carolingiana. S’agissiá de designar la multiplicitat dels reialmes francs sens los confondre amb la França actuala e evitar un anacronisme. Emai, se de l’Edat mejana al sègle XIX, los reis de França se designèron coma los successors dels reis dels Francs.
Aital nomenar Occitània foguèt dificil e mai subversiu. Uèi, l’estat francés que definís la nòrma de la lenga francesa non vol pas reconéisser lo concèpte d’un territòri identificat per designar lo d’origine de la lenga francesa.
Coma los istorians, podèm propausar per convencion d’utilizar Frància per aquò. En catalan, serià tanben Frància fàcia a França, aital coma en portugués. En francés, seriá «Francie» fàcia a «France». Serà mai complicat per los espanhòls e italians qu’utilizan jà «Francia» per la republica francesa.
Aital, seriá mai aisit de distinguir Occitània fàcia a Frància coma entitat lingüistica, mentre que administrativament, Occitània fa part de França, Italia e Espanha.
Lo mot Frància coma lo mot Occitània nos es necessària non solament per un usatge lingüistic, mas tanben per plan d’autres sicuts: Occitània recèp una forta immigracion de retirats de Frància, los sètis socials de las entrepresas grandas e mejanas d’Occitània son en general en Frància, los canals de television majoritaris en Occitània emeton dempuèi Frància, lo nivèl de vida en Occitània es inferior a lo de Frància, en França, los emplècs culturals son majoritàriament en Frància, Frància es un pais de plana mentre qu’Occitània es un pais de sèrras, Frància e Occitània partisson una cultura comuna d’origina romana, una granda part de Frància e Occitània foguèron integrada al reialme de França per las conquistas successivas dels capecians.
