Vaquí un ahar plan embarrassant. Ende totis.
D’un costat i a los sostengs de LREM qu’uglan a “l’americanizacion de la politica” e que condemnan la violéncia de la campanha, d’un aute los qu’an aqueste partit en hasti, mes que’s pòden pas regausir publicament d’aqueste pèira de mès au casau deu president, pr’amor deu biaish pauc convencionau (e cau díser tanben sexuau) dambe la quala tot aquò se debanèc.
N’i a que pensan la colpa èra de difusir los filmòts, d’autes qu’èra de’us realizar.
N’i a que pensan que lo candidat LREM es una victima, d’autes qu’es copable de çò que hascoc.
N’i a que pensan que la deca màger deu Griveaux èra l’amatorisme de mandar aquestas causas per telefonet en tot saber qu’i a pas ren de privat e que tot pòt estar un jorn piratat.
N’i a que disen que cau fòrabandir lo Pavlinsky quan d’autes hèn remercar qu’auré podut aisidament practicar un escanacòth e escambiar la non-difusion contra moneda, e que doncas es pas crapulós mes clarament politic.
La paraula mès senada qu’èi ausit d’un(a) politician(a) veng de Marine Le Pen (e podètz imaginar com me’n còsta d’escríver aquò) que planh purmèr la hemna deu Benjamin Griveaux, que deu traucar, solide, lo moment pièger de sa vida.
Caleré en hèit demandar a los que volèvan votar end’eth se son contents de conéisher la vertat o se’s serén estimat milhor d’ac saber pas e de votar los uelhs barrats.
S’ensajam de’ns en·hautir un drin e d’analizar l’ahar dens son integralitat, nos pausam la question seguenta:
Cau conéisher la personalitat vertadièra d’un òmi politic ende votar end’eth o sufís pas que de jutjar son programa? N’i a que diseràn que cau que l’òme sia complètament sense plap ni taca morala (biaish anglosaxon de véser las causas), d’autes que la vida privada concernís absoludament pas lo public (version dita “escotèr de François Hollande”).
E totun, los purmèrs pensan que quauqu’un que pòt miar una dobla vida e doncas mentir a una tanhenta pòt tanben mentir au pòble.
Se’m permetètz, vau perpausar una solucion auta que’s mès generala que non pas consideracions moralas sus la probitat d’un òme que recèrca pòsts a responsabititat.
Sèm dens un sistèma dit de “democracia representativa” e boti volontàriament guilhemets pr’amor que caleré meslèu díser “sistèma representatiu”, o se que non tanben “casting de vedetariat”. La tòca es de’s causir un reiòt que va decidir ende nosautes.
Cau milhor emplegar l’intelligéncia collectiva e foncionar dambe còlas meslèu que non pas personas solas vengudas omnipotentas. De mès, aquò permeteré de botar en plaça mès d’autogestion e doncas d’aver une democracia mès activa que s’ameritaré milhor lo nom.
Dambe aquò, las benalèjas sexualas d’una persona auràn pas de pes sus la vida politica e i ganharam sus mès d’un tablèu.
![abonar los amics de Jornalet]()
D’un costat i a los sostengs de LREM qu’uglan a “l’americanizacion de la politica” e que condemnan la violéncia de la campanha, d’un aute los qu’an aqueste partit en hasti, mes que’s pòden pas regausir publicament d’aqueste pèira de mès au casau deu president, pr’amor deu biaish pauc convencionau (e cau díser tanben sexuau) dambe la quala tot aquò se debanèc.
N’i a que pensan la colpa èra de difusir los filmòts, d’autes qu’èra de’us realizar.
N’i a que pensan que lo candidat LREM es una victima, d’autes qu’es copable de çò que hascoc.
N’i a que pensan que la deca màger deu Griveaux èra l’amatorisme de mandar aquestas causas per telefonet en tot saber qu’i a pas ren de privat e que tot pòt estar un jorn piratat.
N’i a que disen que cau fòrabandir lo Pavlinsky quan d’autes hèn remercar qu’auré podut aisidament practicar un escanacòth e escambiar la non-difusion contra moneda, e que doncas es pas crapulós mes clarament politic.
La paraula mès senada qu’èi ausit d’un(a) politician(a) veng de Marine Le Pen (e podètz imaginar com me’n còsta d’escríver aquò) que planh purmèr la hemna deu Benjamin Griveaux, que deu traucar, solide, lo moment pièger de sa vida.
Caleré en hèit demandar a los que volèvan votar end’eth se son contents de conéisher la vertat o se’s serén estimat milhor d’ac saber pas e de votar los uelhs barrats.
S’ensajam de’ns en·hautir un drin e d’analizar l’ahar dens son integralitat, nos pausam la question seguenta:
Cau conéisher la personalitat vertadièra d’un òmi politic ende votar end’eth o sufís pas que de jutjar son programa? N’i a que diseràn que cau que l’òme sia complètament sense plap ni taca morala (biaish anglosaxon de véser las causas), d’autes que la vida privada concernís absoludament pas lo public (version dita “escotèr de François Hollande”).
E totun, los purmèrs pensan que quauqu’un que pòt miar una dobla vida e doncas mentir a una tanhenta pòt tanben mentir au pòble.
Se’m permetètz, vau perpausar una solucion auta que’s mès generala que non pas consideracions moralas sus la probitat d’un òme que recèrca pòsts a responsabititat.
Sèm dens un sistèma dit de “democracia representativa” e boti volontàriament guilhemets pr’amor que caleré meslèu díser “sistèma representatiu”, o se que non tanben “casting de vedetariat”. La tòca es de’s causir un reiòt que va decidir ende nosautes.
Cau milhor emplegar l’intelligéncia collectiva e foncionar dambe còlas meslèu que non pas personas solas vengudas omnipotentas. De mès, aquò permeteré de botar en plaça mès d’autogestion e doncas d’aver une democracia mès activa que s’ameritaré milhor lo nom.
Dambe aquò, las benalèjas sexualas d’una persona auràn pas de pes sus la vida politica e i ganharam sus mès d’un tablèu.
