Torni prene lo títol au Gerard Joan Barceló per parlar d’un problèma important dins nòstes mitans: l’embarrament ideologic.Barceló escriu: “en Occitània, la lenga nòstra es mai sovent una lenga de clubs, limitada a qualques corses, a de cercles e cafès occitanistas e de curioses”.
Sei ben d’acordi amb lo Gerard. Mas voldriai anar mai luenh: en Occitània e Bretanha las lengas nòstras son mai sovent de lengas de clubs o des sèctas esquerristas.
Lo mot es dit: “esquerrista”, es a dire la malaudiá infantila de l’esquerra. Per çò que... quand legi lo Jornalet o d’autras publicacions occitanistas ai lo sentiment qu’Occitània es un grand camp d’estiu d’Alternative Libertaire. Pasmens, quand espïi una mapa electorala, i vesi gaireben.... l’antitèsi!
Jornalet es lo rebat del movement occitanista? Benlèu... non... òc... un pauc forçadament d’aprèp çò que sabi... mas es lo rebat de la societat occitana? Alavetz, cossí un movement de liberacion nacionala pot esser a còntra-corrent de sa populacion ?
En Bretanha ‘quò es tot parèir, rasseguratz-vos. E tot aquò vira coma un estranglader. Dins las annadas 70 chaliá èsser, en gròs, de l’esquerra CFDT per esser militant breton. O “marxista” coma l’UDB (d’aquel temp, tot s’explicava pel marxisme, sabetz ben, de la recèpta de l’aïoli a la deriva delhs continents). Or, ara, per èsser militant breton chal èsser e d’esquerra, e antifa, e feminista, e vegan, etc. Crèsetz que la populacion bretona es tot aquò? Non, de segur. Mas lo movement breton a creat un estranglader d’ont pòt pus se sauvar.
Un jorn, demandèri a un amic perque voliá pas s’engatjar dins lo movement breton. “Pechaire?” Que s’exclamèt “me veses dedins aqueste mitan? Es l’aliança de la ZAD e de Boboland. Mercés ben mas ieu sei normal”.
En vertat avèm seguit las derivas de l’esquerra dempuèi quauques annadas: esquerra liberala d’un costat (Strauss-Khann > Macron), l’esquerra societala d’un autre. L’esquerra liberala s’emmoca de las lengas nòstras per çò que rentran pas dins lo mite de la “Start-up nation” que parla globish, demora l’esquerra societala... E aquì, ‘quò es una vertadierà deriva sectària. Per ço que l’esquerra societala europèa es dins una deriva sectària mortifèra ! Suicidària ! E nos-autres, seguisson coma un tropèl d’oelhas. Gara! Sei pas de dreita per aquò. Mas pensi sovent dins la frasa de Cècè Buteau cantador de Canta U Populu Corsu e militant FLNC “avèm tròp politizat la lenga”[i]. Duscas a ne faire una lenga de sècta?
A una epoca m’ocupavi d’una emission politica en breton, francés e galò sus la radio RBG: le “parlement breton”. Arrestèri après doas o tres emissions: quand era lo torn del debat en breton trobavi pas de britofònes de dreita! Tot simplament! Los neo-locutors avián totes lo meime perfiu.
Alavetz, que volèm? L’occitan, lo galò e lo breton lengas de comunautats omogenèas, menas de messas en latin, o volèm que sián de lengas de societat? De tota la societat !?
![]()
Sei ben d’acordi amb lo Gerard. Mas voldriai anar mai luenh: en Occitània e Bretanha las lengas nòstras son mai sovent de lengas de clubs o des sèctas esquerristas.
Lo mot es dit: “esquerrista”, es a dire la malaudiá infantila de l’esquerra. Per çò que... quand legi lo Jornalet o d’autras publicacions occitanistas ai lo sentiment qu’Occitània es un grand camp d’estiu d’Alternative Libertaire. Pasmens, quand espïi una mapa electorala, i vesi gaireben.... l’antitèsi!
Jornalet es lo rebat del movement occitanista? Benlèu... non... òc... un pauc forçadament d’aprèp çò que sabi... mas es lo rebat de la societat occitana? Alavetz, cossí un movement de liberacion nacionala pot esser a còntra-corrent de sa populacion ?
En Bretanha ‘quò es tot parèir, rasseguratz-vos. E tot aquò vira coma un estranglader. Dins las annadas 70 chaliá èsser, en gròs, de l’esquerra CFDT per esser militant breton. O “marxista” coma l’UDB (d’aquel temp, tot s’explicava pel marxisme, sabetz ben, de la recèpta de l’aïoli a la deriva delhs continents). Or, ara, per èsser militant breton chal èsser e d’esquerra, e antifa, e feminista, e vegan, etc. Crèsetz que la populacion bretona es tot aquò? Non, de segur. Mas lo movement breton a creat un estranglader d’ont pòt pus se sauvar.
Un jorn, demandèri a un amic perque voliá pas s’engatjar dins lo movement breton. “Pechaire?” Que s’exclamèt “me veses dedins aqueste mitan? Es l’aliança de la ZAD e de Boboland. Mercés ben mas ieu sei normal”.
En vertat avèm seguit las derivas de l’esquerra dempuèi quauques annadas: esquerra liberala d’un costat (Strauss-Khann > Macron), l’esquerra societala d’un autre. L’esquerra liberala s’emmoca de las lengas nòstras per çò que rentran pas dins lo mite de la “Start-up nation” que parla globish, demora l’esquerra societala... E aquì, ‘quò es una vertadierà deriva sectària. Per ço que l’esquerra societala europèa es dins una deriva sectària mortifèra ! Suicidària ! E nos-autres, seguisson coma un tropèl d’oelhas. Gara! Sei pas de dreita per aquò. Mas pensi sovent dins la frasa de Cècè Buteau cantador de Canta U Populu Corsu e militant FLNC “avèm tròp politizat la lenga”[i]. Duscas a ne faire una lenga de sècta?
A una epoca m’ocupavi d’una emission politica en breton, francés e galò sus la radio RBG: le “parlement breton”. Arrestèri après doas o tres emissions: quand era lo torn del debat en breton trobavi pas de britofònes de dreita! Tot simplament! Los neo-locutors avián totes lo meime perfiu.
Alavetz, que volèm? L’occitan, lo galò e lo breton lengas de comunautats omogenèas, menas de messas en latin, o volèm que sián de lengas de societat? De tota la societat !?
[i] Documentari “Génération FLNC”
