Aqueste article, lo publiqui l'endeman de las caumas escolaras pel clima, e lo jorn d'autras marchas ecologistas mentre que passaràn per qualques carrièras de Gilets Jaunes; per quant a eles, d'ensenhaires aprofecharàn de jornadas (en realitat de matinadas) pòrtas dobèrtas per afichar lor desacòrdi envèrs la politica del ministre francés de l'educacion. A Madrid contunha lo jutjament dels independentistas catalans que persistissi de veire coma de nòus procèsses de Moscòu, e d'unes s'indignèron fa qualques jorns de l'elògi que lo faguèt lo president del Parlament Europèu, l'italian Antonio Trajani, d'aspèctes per el positius de la politica del dictator Mussolini. Se parla pas pus gaire dels migrants que defuntan en Mediterranèa, ni dels combats dels curds. Torni en França, e constati que las esquèrras, fàcia al neoliberalisme de mai en mai autoritari de Macron e a la temptacion de l'extrèma drecha, son incapablas de s'unir. Dins fòrça païses un nacionalisme supremacista e exclusent pareis de pojar, coma en Ongria, Turquia, Itàlia o Espanha.
Vos aurai fach un inventari a la Prévert, coma lo qu'escriguèt aqueste poèta libertari del sègle XX, que prepausava dins son poèma "Inventaire", publicat dins la rejoncha Paroles, una lista eteroclita? "Un Gilet Jaune, un migrant african, un Estilo Roge, un raton lavaire..." Non pas!
De pertot me sembla que monte una contèsta de çò que gausi pas qualificar d'òrdre mondial per passar pas per un conspiracionista, mas qu'es malgrat tot un modèl de societat planetari. Ten doas caras: un caire dobèrtament autoritari dins las dictaturas e las democraturas; un caire liberal e consumista mas que se pòt revelar el tanben autoritari quand se sent en perilh. Es benlèu per aquò que los catalans del Principat son oficialament pauc sostenguts, o atrason la mesfisança dels poderoses: cossí lor exigéncia progressista de democracia radicala lor agradariá?
Per natura, las esquèrras se devesisson sovent, en causa dels debats d'idèas que se fan de còps tan vius que pòdon menar a d'afrontaments sagnoses, coma los de la guèrra civila espanhòla. E me pensi pereu que la fin de l'URSS e del blòc sovietic, malgrat las derivas totalitàrias evidentament condemnablas, a portat tòrt al camp progressista; malgrat los defauts, las injustícias e mai las orrors dels regims diches comunistas, l'esperança socialista inspirava los que volián un autre modèl social que l'òrdre capitalista inegalitari e, o vesèm plan uèi, destruseire de la vida.
Per ansin, en plaça de las divisions que nos daissan febles davant d'un costat lo neoliberalisme, e de l'autre las pojadas autoritàrias e xenofòbas, cresi tan necessària coma urgenta una convergéncia de las luchas. Benlèu, o disi tornarmai, lo modèl confederalista democratica es una draia interessanta, en associant l'ecologisme, l'antimasclisme e la volontat de convivéncia e de progrès coma responsas a l'opression generala.
![abonar los amics de Jornalet]()
Vos aurai fach un inventari a la Prévert, coma lo qu'escriguèt aqueste poèta libertari del sègle XX, que prepausava dins son poèma "Inventaire", publicat dins la rejoncha Paroles, una lista eteroclita? "Un Gilet Jaune, un migrant african, un Estilo Roge, un raton lavaire..." Non pas!
De pertot me sembla que monte una contèsta de çò que gausi pas qualificar d'òrdre mondial per passar pas per un conspiracionista, mas qu'es malgrat tot un modèl de societat planetari. Ten doas caras: un caire dobèrtament autoritari dins las dictaturas e las democraturas; un caire liberal e consumista mas que se pòt revelar el tanben autoritari quand se sent en perilh. Es benlèu per aquò que los catalans del Principat son oficialament pauc sostenguts, o atrason la mesfisança dels poderoses: cossí lor exigéncia progressista de democracia radicala lor agradariá?
Per natura, las esquèrras se devesisson sovent, en causa dels debats d'idèas que se fan de còps tan vius que pòdon menar a d'afrontaments sagnoses, coma los de la guèrra civila espanhòla. E me pensi pereu que la fin de l'URSS e del blòc sovietic, malgrat las derivas totalitàrias evidentament condemnablas, a portat tòrt al camp progressista; malgrat los defauts, las injustícias e mai las orrors dels regims diches comunistas, l'esperança socialista inspirava los que volián un autre modèl social que l'òrdre capitalista inegalitari e, o vesèm plan uèi, destruseire de la vida.
Per ansin, en plaça de las divisions que nos daissan febles davant d'un costat lo neoliberalisme, e de l'autre las pojadas autoritàrias e xenofòbas, cresi tan necessària coma urgenta una convergéncia de las luchas. Benlèu, o disi tornarmai, lo modèl confederalista democratica es una draia interessanta, en associant l'ecologisme, l'antimasclisme e la volontat de convivéncia e de progrès coma responsas a l'opression generala.
