Solide, la situacion es complèxa. Lo terrorisme capvira la vida politica e la vida deu simple monde tanben. Am vist un encadenament d’eveniments aqueste estiu qu’a destimborlat l’actualitat, au punt que mesclam drin las hèitas de julhet entre lo centre comerciau de Munic o lo pigassaire deu trin.
Quitament s’es pas complètament navèra (los atemptats de 1995), “la situacion es preocupanta”, com se ditz, e demanda d’estar estudiada dambe fòrça calme e serenitat. Com de costume e benlèu mès ara, cadun i va de sa “solucion” que va s’i escàder d’eradicar lo fenomèn. Podètz comptar sus los politicians e los jornalistas end’explicar çò que cau hèr.
Es interessant de véser que los que critican lo govèrn (de costuma soi, jo, un deus purmèrs) demòran dens un estile haut o baish brumós e s’acontentan de formulas fòrtas, mes mauprecisas.
Lo periòde, cau díser, es propici a muishar que lo-as candidat-a-s a las “primàrias” an una idèa sus totis e sus tot. Èi atau ausit a la ràdio la quita Nathalie Kościuszko-Morizet i anar de son analisi sus la seguretat de las fan zones de París au moment de l’Eurò 2016.
Doncas las autoritats hèn pas “çò que cau” contra lo terrorisme. A Niça es pro evident, mes la municipalitat e lo ministèri se renvian la veishiga ende saber qui a pecat.
Las formulas volen, de “cau estar mès energic” a “cau trucar dambe lo punh sus la taula” e tot passar per “los elegits locaus hèn la dança de la pamparra devant los musulmans ende s’assegurar un electorat”.
Per contra, gaireben totis los venedors de bonas idèas son d’acòrdi ende díser que bombardejar Siria o Irak ajuda pas la luta contra lo terrorisme, quan daubuns disen qu’au contra, es complètament contraproductiu.
Sovent s’ausís que “cau hòrabandir los imams radicaus”. Bon, mes entre 2012 e 2015, un quarantenat d’imams estón hòrabandits de l’Estat francés. Aquò vòu díser tanben qu’informacions circulan entre la mosquèa e lo comissariat de polícia, qu’i a endicaires a l’endehens, sens de dobte fidèus eths-medishes, pr’amor que son pas los cònhos a l’endehòra qu’escotan lo presic (sustot s’es en lenga araba) cada divès de la carrèra estant peu finestron que seré demorat daubèrt.
Se ditz tanben que “cau barrar las mosquéas salafistas”. La chifra deu ministèri es d’un vintenat dempuèi deceme 2015. Aquí tanben, lo rensenhament fonciona plan, benlèu mílhor que non pas a la debuta, podèm pensar.
Mes aquestas mesuras energicas serven benlèu pas a gran causa, que lo terrorista de Niça o lo quite Sala Abdeslam an pas frequentat nada mosquèa.
Zineb El Rhazoui (véser imatge), jornalista a Charlie Hebdo e particularament anti-islam a maugrat de son nom, disèva recentament a la ràdio que “cau agir”. L’entrevistaire de RTL le demandèc “com agir? “ e era responoc que “cau emplegar la mès grana brutalitat de cap a aqueste monde”. Bon, d’acòrdi, mes es pas la responsa a la question.
Siam clars: cau interdíser la religion musulmana? Cau hòrabandir totis los musulmans (30% de las victimas de Niça)? Cau barrar totas las mosquèas?
Cau botar en preson totis los suspèctes qu’an una fica S? Es una frasa que s’ausís fòrça sovent. Bon, botèm. Mes lavetz permeteré a cada poder quau que sia (e com serà dens dètz ans?) d’empresoar qui que sia en tot ajustar una letra sus sa fica. Aquò s’apèra la “lei deus suspèctes” qu’estoc en usatge pendent la Terror. Ende lutar contra lo terrorisme, am benlèu mílhor que lo terrorisme d’Estat.
Los que parlan de solucions radicalas se gardan plan d’explicar dambe precision çò que volon díser. E vos parli pas deu Sarkozy qu’a eliminat 12 000 emplecs dens la polícia e que, ara, sap plan “çò que caleré hèr”.
Aqueste monde refusan de véser (o simplament de díser) que, a còps, uns problèmas son tan complèxes que cau drin de temps ende’us resòlver e que la solucion s’obteng pas d’un clacat de dits. Los partidaris de “l’accion” pensan qu’aquò es pas ren hèr, qu’es immobilisme, pr’amor que sovent vesen pas çò que’s hè en silenci.
Quitament s’es pas complètament navèra (los atemptats de 1995), “la situacion es preocupanta”, com se ditz, e demanda d’estar estudiada dambe fòrça calme e serenitat. Com de costume e benlèu mès ara, cadun i va de sa “solucion” que va s’i escàder d’eradicar lo fenomèn. Podètz comptar sus los politicians e los jornalistas end’explicar çò que cau hèr.
Es interessant de véser que los que critican lo govèrn (de costuma soi, jo, un deus purmèrs) demòran dens un estile haut o baish brumós e s’acontentan de formulas fòrtas, mes mauprecisas.
Lo periòde, cau díser, es propici a muishar que lo-as candidat-a-s a las “primàrias” an una idèa sus totis e sus tot. Èi atau ausit a la ràdio la quita Nathalie Kościuszko-Morizet i anar de son analisi sus la seguretat de las fan zones de París au moment de l’Eurò 2016.
Doncas las autoritats hèn pas “çò que cau” contra lo terrorisme. A Niça es pro evident, mes la municipalitat e lo ministèri se renvian la veishiga ende saber qui a pecat.
Las formulas volen, de “cau estar mès energic” a “cau trucar dambe lo punh sus la taula” e tot passar per “los elegits locaus hèn la dança de la pamparra devant los musulmans ende s’assegurar un electorat”.
Per contra, gaireben totis los venedors de bonas idèas son d’acòrdi ende díser que bombardejar Siria o Irak ajuda pas la luta contra lo terrorisme, quan daubuns disen qu’au contra, es complètament contraproductiu.
Sovent s’ausís que “cau hòrabandir los imams radicaus”. Bon, mes entre 2012 e 2015, un quarantenat d’imams estón hòrabandits de l’Estat francés. Aquò vòu díser tanben qu’informacions circulan entre la mosquèa e lo comissariat de polícia, qu’i a endicaires a l’endehens, sens de dobte fidèus eths-medishes, pr’amor que son pas los cònhos a l’endehòra qu’escotan lo presic (sustot s’es en lenga araba) cada divès de la carrèra estant peu finestron que seré demorat daubèrt.
Se ditz tanben que “cau barrar las mosquéas salafistas”. La chifra deu ministèri es d’un vintenat dempuèi deceme 2015. Aquí tanben, lo rensenhament fonciona plan, benlèu mílhor que non pas a la debuta, podèm pensar.
Mes aquestas mesuras energicas serven benlèu pas a gran causa, que lo terrorista de Niça o lo quite Sala Abdeslam an pas frequentat nada mosquèa.
Zineb El Rhazoui (véser imatge), jornalista a Charlie Hebdo e particularament anti-islam a maugrat de son nom, disèva recentament a la ràdio que “cau agir”. L’entrevistaire de RTL le demandèc “com agir? “ e era responoc que “cau emplegar la mès grana brutalitat de cap a aqueste monde”. Bon, d’acòrdi, mes es pas la responsa a la question.
Siam clars: cau interdíser la religion musulmana? Cau hòrabandir totis los musulmans (30% de las victimas de Niça)? Cau barrar totas las mosquèas?
Cau botar en preson totis los suspèctes qu’an una fica S? Es una frasa que s’ausís fòrça sovent. Bon, botèm. Mes lavetz permeteré a cada poder quau que sia (e com serà dens dètz ans?) d’empresoar qui que sia en tot ajustar una letra sus sa fica. Aquò s’apèra la “lei deus suspèctes” qu’estoc en usatge pendent la Terror. Ende lutar contra lo terrorisme, am benlèu mílhor que lo terrorisme d’Estat.
Los que parlan de solucions radicalas se gardan plan d’explicar dambe precision çò que volon díser. E vos parli pas deu Sarkozy qu’a eliminat 12 000 emplecs dens la polícia e que, ara, sap plan “çò que caleré hèr”.
Aqueste monde refusan de véser (o simplament de díser) que, a còps, uns problèmas son tan complèxes que cau drin de temps ende’us resòlver e que la solucion s’obteng pas d’un clacat de dits. Los partidaris de “l’accion” pensan qu’aquò es pas ren hèr, qu’es immobilisme, pr’amor que sovent vesen pas çò que’s hè en silenci.