Dens las purmèras manifestacions contra las decisions de Macron deu 19 de julhet apareishón escritèus suus quaus èran comparats lo passaclau sanitari a l’estela jauna impausada aus Jusius pendent l’aucupacion alemanda (1940-1944).
Aquesta comparason butèc mantunas personas de bona fe (en particular Joseph Szwarc, un rescapat deu Vel d’Hiv’), mes uns mèdias ne profieitèn tanben per ne hèr lo subjècte màger, en tot evitar de parlar de la mira de las manifestacions e denonciar çò qu’èra pas, fin finala, que lo hèit de quauques manifestants. Mes aquò’s pas una nautat.
De mon costat me soi dit a la debuta qu’èra pas qu’una comparason esculada mantuns còps, dempuèi lo famós “CRS = SS” de mai de 1968. Una mena de reductio ad Hitlerum aisida que traís una manca d’imaginacion e que s’amerita un punt Godwin. Qui, un jorn, devath un truc de malícia dabans çò que’vs sembla un abùs de poder, a pas jamès tractat quauqu’un de nazi? Comparason es pas rason, mes es meslèu costumèr.
Comprengui que l’evocacion de la Shoah es quicòm que hè tornar patidas vecudas o eretadas e las reaccions estón vivas.
Puèi, en tot me brembar la cronologia deu regime de Vichèi, me soi dit que los qu’avèvan escritas las pancartas s’èran enganats istoricament, mes comprengoi çò que’us avèva traucat lo cap. Perdequé?
Quan las purmèras leis antijusivas son promulgadas, sèm plan un an e mieja abans las arrestacions e sustot las deportacions. Lo monde son destimborlats per la des·hèita e Pétain, qu’es considerat com un “sauvaire de la nacion”, gaudís d’una mena de pseudolegitimitat, que la majoritat deus deputats, elegits deu pòble, l’an balhats los plens-poders. Una majoritat de Franceses, per malastre, l’an hidança.
Las purmèras leis racistas passan entre indiferéncia e sentit que de tot biaish aqueste brave òmi hè tot çò de possible peu ben deu país. N’i pas qu’un tropet que compren de tira l’ignominia de la situacion.
Pauc a pauc lo Jusius son hòrabandits d’uns mestièrs, d’estudis, de lòcs publics, de restaurants, d’estanquets, etc … E l’impausicion deu pòrt de l’estela jauna podoc passar lavetz com un biais fin finala mès practic de conta-rotlar eficaçament que non pas de demandar los documents a cadun. Tot aquò hasèva logica dens lo cap de los qu’avèvan pas l’esperit resitent de l’epòca.
Es de mau comprénguer uèi lo dia, que coneishèm tota l’istòria de la Shoah, mes a l’epòca la propaganda estatala hasèva un tau trabalh qu’aquestas holias son estadas percebudas per la majoritat com quicòm de quitament necessari. Creada peus nazis, l’imageria sanitària èra sovent utilizada dens las campanhas antisemitas e un vocabulari medicau sovent emplegat.
Las estelas jaunas de las manifestacions, s’èran mauagidas, hasèvan meslèu allusion a aquestas interdiccions socialas que non pas a las deportacions de cap aus camps de concentracion.
D’un aute costat, fòrça monde, en dehòra tanben deus quites manifestants, se chepican d’un autortarisme de la part deu president deu quau sabèm lo punt de partir mes pas de cap a on vam. Quan Vichèi edicta sas leis racistas en octobre de 1941, degun ac sap pas tanpauc. Italia, Espanha e Bulgaria son aligadas d’Alemanha, mes lors leis antijusivas son mens hòrtas, qui sap sus quin modèle lo vièlh marescau se va arrengar?
Es doncas sustot un chepic que s’exprimís.
Çò que’m susprengoc dens la manifestacion seguenta de Tolosa, lo 24 de julhet, èra la diversitat sociala representada, en dehòra deus manifestants costumèrs qu’èran pas presents, una mescla de “Sénher Totòm”. E l’eslogan màger èra aqueste còp: NO PASS-aràn.
Benlèu de qué daubrir un aute debat …
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Aquesta comparason butèc mantunas personas de bona fe (en particular Joseph Szwarc, un rescapat deu Vel d’Hiv’), mes uns mèdias ne profieitèn tanben per ne hèr lo subjècte màger, en tot evitar de parlar de la mira de las manifestacions e denonciar çò qu’èra pas, fin finala, que lo hèit de quauques manifestants. Mes aquò’s pas una nautat.
De mon costat me soi dit a la debuta qu’èra pas qu’una comparason esculada mantuns còps, dempuèi lo famós “CRS = SS” de mai de 1968. Una mena de reductio ad Hitlerum aisida que traís una manca d’imaginacion e que s’amerita un punt Godwin. Qui, un jorn, devath un truc de malícia dabans çò que’vs sembla un abùs de poder, a pas jamès tractat quauqu’un de nazi? Comparason es pas rason, mes es meslèu costumèr.
Comprengui que l’evocacion de la Shoah es quicòm que hè tornar patidas vecudas o eretadas e las reaccions estón vivas.
Puèi, en tot me brembar la cronologia deu regime de Vichèi, me soi dit que los qu’avèvan escritas las pancartas s’èran enganats istoricament, mes comprengoi çò que’us avèva traucat lo cap. Perdequé?
Quan las purmèras leis antijusivas son promulgadas, sèm plan un an e mieja abans las arrestacions e sustot las deportacions. Lo monde son destimborlats per la des·hèita e Pétain, qu’es considerat com un “sauvaire de la nacion”, gaudís d’una mena de pseudolegitimitat, que la majoritat deus deputats, elegits deu pòble, l’an balhats los plens-poders. Una majoritat de Franceses, per malastre, l’an hidança.
Las purmèras leis racistas passan entre indiferéncia e sentit que de tot biaish aqueste brave òmi hè tot çò de possible peu ben deu país. N’i pas qu’un tropet que compren de tira l’ignominia de la situacion.
Pauc a pauc lo Jusius son hòrabandits d’uns mestièrs, d’estudis, de lòcs publics, de restaurants, d’estanquets, etc … E l’impausicion deu pòrt de l’estela jauna podoc passar lavetz com un biais fin finala mès practic de conta-rotlar eficaçament que non pas de demandar los documents a cadun. Tot aquò hasèva logica dens lo cap de los qu’avèvan pas l’esperit resitent de l’epòca.
Es de mau comprénguer uèi lo dia, que coneishèm tota l’istòria de la Shoah, mes a l’epòca la propaganda estatala hasèva un tau trabalh qu’aquestas holias son estadas percebudas per la majoritat com quicòm de quitament necessari. Creada peus nazis, l’imageria sanitària èra sovent utilizada dens las campanhas antisemitas e un vocabulari medicau sovent emplegat.
Las estelas jaunas de las manifestacions, s’èran mauagidas, hasèvan meslèu allusion a aquestas interdiccions socialas que non pas a las deportacions de cap aus camps de concentracion.
D’un aute costat, fòrça monde, en dehòra tanben deus quites manifestants, se chepican d’un autortarisme de la part deu president deu quau sabèm lo punt de partir mes pas de cap a on vam. Quan Vichèi edicta sas leis racistas en octobre de 1941, degun ac sap pas tanpauc. Italia, Espanha e Bulgaria son aligadas d’Alemanha, mes lors leis antijusivas son mens hòrtas, qui sap sus quin modèle lo vièlh marescau se va arrengar?
Es doncas sustot un chepic que s’exprimís.
Çò que’m susprengoc dens la manifestacion seguenta de Tolosa, lo 24 de julhet, èra la diversitat sociala representada, en dehòra deus manifestants costumèrs qu’èran pas presents, una mescla de “Sénher Totòm”. E l’eslogan màger èra aqueste còp: NO PASS-aràn.
Benlèu de qué daubrir un aute debat …
Image may be NSFW.
Clik here to view.
