Vòli pas dire mas un que deu èsser content es lo ministre de l’Educacion nacionala… lo Blanquer de la mina trista, lo Don Quichòte nòstre per l’aparéncia sonque!
Coma tot ministre encargat de l’educacion de nòstra joinessa, a entreprés refòrmas e, coma sos devancièrs a volgut que sas refòrmas marcan un ponch de non-retorn.
Dins la desunion sindicala e la posicion dels parents cap al bachilierat, a trobat ça que la qualques resisténcias mas gràcia a la democracia a la francesa a considerat qu’èran pas de comptar!
I a un brave brieu que nòstres dirigents que sián de drecha o que sián d’esquèrra adoban la democracia a lor sauça e coma lo parlament es una simpla cambra d’enregistrament, las controvèrsas tengudas pels deputats en sesilha son pas que d’exercicis vocalics que permeton de mesurar la tessitura d’un o de l’autre, òme o femna!
Lo sol empach qu’encontrèt finalament sul camin de sas refòrmas foguèt la lei Molac votada contra son avís per la quita majoritat governamentala… Mas los qu’an seguit l’afar an pogut constatar que son patron Macron li daissèt lo temps d’organizar una contra-ofensiva amb lo sosten d’una seissantena de deputats e l’ajuda del Conselh constitucional que sortiguèt lo plan vengut aticle 2 de la Constitucion que ditz que “La langue fraçaise est la langue de la République”.
Passatz muscada! Lo president, promé jurat is pas per res… L’auriá signada la lei sus las lengas istoricas de França mas aviá pas pensat que en un quizenat de jorns son ministre de l’Educacion poiriá reüssir sa contra-ataca si que non, pensatz, auriá signada la lei de tira…
Dins sa lucha per modernizar lo bachilierat, mai exactament dins sa lucha per que còste mens car a l’Estat, Lo sinistre ministre a agut un aliat de pes: lo virus passejaire installat fa gaireben dos ans ara sul planeta.
Aquel virus a perturbat nòstra vida vidanta a totes; e los joves escolarizats an seguit dempuèi dos ans tanben una escolarizacion a eclipsi amb un professor o lo mai sovent a distància gràcia a l’Internet… E naturalament, lo ministre n’a tiradas las consequéncias: Caliá pas que los estudiants patisquèsson de la marrida situacion sanitària del país o qu’encontrèsson lo virus al destorns d’una sala d’examen… E los parents n’anavan pas s’opausar a una mesura aital. L’examen se fariá donc en tenent compte de las nòtas obtengudas dins l’annada… apèlan aquò: contraròtle continú!
Aital un doble succès pel ministre: un percentage de primièra pels resultats: entre 90% e 95%? E lo Chevènement que ne voliá 80% quand èra ministre! Superioritat de la Drecha de governament!
E ara, es gaireben impossible de tornar enrè dins las annadas seguentas: refòrma “adoptada”, mossur o quasi!
Deman, las universitats metràn sus pè un numerus clausus amb intervistas per integrar l’universitat… un monde a l’estatsunidenca…
La democracia de la moneda!
![abonar los amics de Jornalet]()
Coma tot ministre encargat de l’educacion de nòstra joinessa, a entreprés refòrmas e, coma sos devancièrs a volgut que sas refòrmas marcan un ponch de non-retorn.
Dins la desunion sindicala e la posicion dels parents cap al bachilierat, a trobat ça que la qualques resisténcias mas gràcia a la democracia a la francesa a considerat qu’èran pas de comptar!
I a un brave brieu que nòstres dirigents que sián de drecha o que sián d’esquèrra adoban la democracia a lor sauça e coma lo parlament es una simpla cambra d’enregistrament, las controvèrsas tengudas pels deputats en sesilha son pas que d’exercicis vocalics que permeton de mesurar la tessitura d’un o de l’autre, òme o femna!
Lo sol empach qu’encontrèt finalament sul camin de sas refòrmas foguèt la lei Molac votada contra son avís per la quita majoritat governamentala… Mas los qu’an seguit l’afar an pogut constatar que son patron Macron li daissèt lo temps d’organizar una contra-ofensiva amb lo sosten d’una seissantena de deputats e l’ajuda del Conselh constitucional que sortiguèt lo plan vengut aticle 2 de la Constitucion que ditz que “La langue fraçaise est la langue de la République”.
Passatz muscada! Lo president, promé jurat is pas per res… L’auriá signada la lei sus las lengas istoricas de França mas aviá pas pensat que en un quizenat de jorns son ministre de l’Educacion poiriá reüssir sa contra-ataca si que non, pensatz, auriá signada la lei de tira…
Dins sa lucha per modernizar lo bachilierat, mai exactament dins sa lucha per que còste mens car a l’Estat, Lo sinistre ministre a agut un aliat de pes: lo virus passejaire installat fa gaireben dos ans ara sul planeta.
Aquel virus a perturbat nòstra vida vidanta a totes; e los joves escolarizats an seguit dempuèi dos ans tanben una escolarizacion a eclipsi amb un professor o lo mai sovent a distància gràcia a l’Internet… E naturalament, lo ministre n’a tiradas las consequéncias: Caliá pas que los estudiants patisquèsson de la marrida situacion sanitària del país o qu’encontrèsson lo virus al destorns d’una sala d’examen… E los parents n’anavan pas s’opausar a una mesura aital. L’examen se fariá donc en tenent compte de las nòtas obtengudas dins l’annada… apèlan aquò: contraròtle continú!
Aital un doble succès pel ministre: un percentage de primièra pels resultats: entre 90% e 95%? E lo Chevènement que ne voliá 80% quand èra ministre! Superioritat de la Drecha de governament!
E ara, es gaireben impossible de tornar enrè dins las annadas seguentas: refòrma “adoptada”, mossur o quasi!
Deman, las universitats metràn sus pè un numerus clausus amb intervistas per integrar l’universitat… un monde a l’estatsunidenca…
La democracia de la moneda!
