Vaquí un ahar deus complèxe, mès complèxe que non pas çò que s’escriu un pauc de pertot suus hialats sociaus.
Presentat com un conflicte entre una atèa e integristas islamistas, l’ahar compòrta mès d’elements qu’aquò. Vaquí un petit resumit:
Que las menaças de mòrt e las insultas son pas tolerablas.
Que cau totjorn sosténguer lo dialògue, l’escota e la benvolença.
Es per aquò que lo dret de blasfèmi pòt sonar coma una libertat de pensada, mes cau tornar brembar qu’existís un delicte d’aufensa au drapèth e a l’imne franceses que pòt estar castigat per un sejorn en preson.
Un element qu’es sovent ignorat, es que, se quauqu’un critica la religion de sa cultura pròpria, serà un debat atèu/cresent. Mes se quauqu’un critica la religion d’una auta cultura, aquò pòt estar considerat, quitament s’es pas l’intencion de la persona, coma una fòrma de racisme, on vielhas tensions istoricas e socialas van tornar pujar e se van vénguer mesclar. Aquò deu estar pres en consideracion e ne’s pòt pas negligir.
Coma dambe totis los debats sus “subjèctes qu’enmalícian”, es mauaisit de hèr ausir una votz que preng en consideracion totis los aspèctes e que’s bote pas dens un extrème o un aute.
Botaram doncas suu compte de la manca de discernement las paraulas regretosas de la gojata e condamnaram dambe fermetat las menaças e las insultas, quitament se, per daubuns, una tala pausicion se pòt pas ténguer.
![abonar los amics de Jornalet]()
Presentat com un conflicte entre una atèa e integristas islamistas, l’ahar compòrta mès d’elements qu’aquò. Vaquí un petit resumit:
Mila es una gojata de 16 ans. Es lesbiana e escambia sus Instagram, una abonada a sa cadena le ditz qu’es pas “vertadièrament atirada per las gojatas de tipe magrebin”. Mila respon qu’era tampauc.
Puèi se tròba gaimantejada per un “pesugàs” que va fòragetar. Lo tipe, picat, s’esmalís e l’acusa d’estar racista.
Mes la charradissa se’n va se passejar deu costat de la religion e Mila ditz que “l’islam es una mèrda” e que “a vòste Diu, le boti un dit dens lo cuu.”
Puèi, es victima d’insultas omofòbas e de menaças de mòrt (50.000!) que la van obligar de deishar son licèu. Fin deu resumit.
Puèi se tròba gaimantejada per un “pesugàs” que va fòragetar. Lo tipe, picat, s’esmalís e l’acusa d’estar racista.
Mes la charradissa se’n va se passejar deu costat de la religion e Mila ditz que “l’islam es una mèrda” e que “a vòste Diu, le boti un dit dens lo cuu.”
Puèi, es victima d’insultas omofòbas e de menaças de mòrt (50.000!) que la van obligar de deishar son licèu. Fin deu resumit.
E doncas los defensors de la gojata acusan sovent uns mitans, coma lo de las feministas per exemple, de manca de coratge e de sosténguer pas Mila, pr’amor que defenen l’idèia qu’èra pas que blasfèmi e que cau conservar aquesta libertat.
Com sovent, lo debat veng descabestrat e lo monde son convidats d’aver una pausicion tota negra o tota blanca devath lo risc d’estar considerat sia com un fascista, sia com un pro-islamista. Me sembla totun important de díser:
Que las menaças de mòrt e las insultas son pas tolerablas.
Que cau totjorn sosténguer lo dialògue, l’escota e la benvolença.
Es per aquò que lo dret de blasfèmi pòt sonar coma una libertat de pensada, mes cau tornar brembar qu’existís un delicte d’aufensa au drapèth e a l’imne franceses que pòt estar castigat per un sejorn en preson.
Un element qu’es sovent ignorat, es que, se quauqu’un critica la religion de sa cultura pròpria, serà un debat atèu/cresent. Mes se quauqu’un critica la religion d’una auta cultura, aquò pòt estar considerat, quitament s’es pas l’intencion de la persona, coma una fòrma de racisme, on vielhas tensions istoricas e socialas van tornar pujar e se van vénguer mesclar. Aquò deu estar pres en consideracion e ne’s pòt pas negligir.
Coma dambe totis los debats sus “subjèctes qu’enmalícian”, es mauaisit de hèr ausir una votz que preng en consideracion totis los aspèctes e que’s bote pas dens un extrème o un aute.
Botaram doncas suu compte de la manca de discernement las paraulas regretosas de la gojata e condamnaram dambe fermetat las menaças e las insultas, quitament se, per daubuns, una tala pausicion se pòt pas ténguer.
