Sèm en temps esperlongat d’eleccions.
De municipalas longas coma jamai, en septembre las senatorialas, e ara s’aprestan las futuras regionalas e departamentalas, abans-tast dau plat principau: la presidenciala.
Dins l’opinion s’es generalizada pauc a cha pauc l’identificacion del vòte amb la democracia. L’eleccion per totes dau president butèt fòrça per aquò. Es pasmens una vision terriblament reductriça de la democracia.
Lo vòte es sonque una procedura d’arbitratge per trencar una question o designar qualqu’un quora i a pas , o que i a pas pus, de possibilitat d’acòrdi.
Votar es comptar los ases. Del costat que n’i a un de mai, son decretats cavals de corsa, felicitats, onorats: son los ganhaires e per aquò an rason e son intelligents.
Evidentament aquesta operacion magica càmbia pas la natura dau bestial: demòran çò qu’èran e l’istòria o mòstra plan. Mas la magia d’aquel cambiament subte, d’un costat lo poder tot, de l’autre l’amarum de la desfacha, aquesta magia ajuda a la mitificacion e a l’identificacion del vòte amb la democracia.
Lo vòte es jamai la garentida de la bona causida. Es un “pis-aller” per evitar la guèrra. Es pas mediòcre e au contrari indispensable.
Mas redusir la democracia au vòte es coma redusir un match a l’arbitre. Segur que sens el lo jòc es impossible.
Mas 1000 arbitres fan pas un mach e 1000 vòtes una democracia.
La democracia es un jòc plan complèxe de contraris en convivéncia.
E mens i a de còps de siblet melhor es lo mach.
![abonar los amics de Jornalet]()
De municipalas longas coma jamai, en septembre las senatorialas, e ara s’aprestan las futuras regionalas e departamentalas, abans-tast dau plat principau: la presidenciala.
Dins l’opinion s’es generalizada pauc a cha pauc l’identificacion del vòte amb la democracia. L’eleccion per totes dau president butèt fòrça per aquò. Es pasmens una vision terriblament reductriça de la democracia.
Lo vòte es sonque una procedura d’arbitratge per trencar una question o designar qualqu’un quora i a pas , o que i a pas pus, de possibilitat d’acòrdi.
Votar es comptar los ases. Del costat que n’i a un de mai, son decretats cavals de corsa, felicitats, onorats: son los ganhaires e per aquò an rason e son intelligents.
Evidentament aquesta operacion magica càmbia pas la natura dau bestial: demòran çò qu’èran e l’istòria o mòstra plan. Mas la magia d’aquel cambiament subte, d’un costat lo poder tot, de l’autre l’amarum de la desfacha, aquesta magia ajuda a la mitificacion e a l’identificacion del vòte amb la democracia.
Lo vòte es jamai la garentida de la bona causida. Es un “pis-aller” per evitar la guèrra. Es pas mediòcre e au contrari indispensable.
Mas redusir la democracia au vòte es coma redusir un match a l’arbitre. Segur que sens el lo jòc es impossible.
Mas 1000 arbitres fan pas un mach e 1000 vòtes una democracia.
La democracia es un jòc plan complèxe de contraris en convivéncia.
E mens i a de còps de siblet melhor es lo mach.
