Coma d’unes o sabon aquí, acabi de m’inscriure sus Facebook. Ne’n aviái pas gaire enveja fins ara, ça que la, me diguèri que seriá una brava escasença per escambiar mai “interactivament”, e amb de monde de totas parts. Es interessant de penetrar l’univèrs del “web-occitanisme” mas tanben l’univèrs dels anti-occitanistas (per melhor los comprene... e los combatre).
E doncas aguèri la suspresa, tanlèu facha una primièra publicacion, d’aver un messatge d’un sénher nomenat Xim-xim Smongoc, que me porgiguèt sul pic de correccions a respècte d’un article meu. A mai aquò dependa del contèxte, soi pas brica contra lo fach d’èsser corregit en public sus internet. Atencion, parli de correccions dins la lenga nòstra; segur qu’en francimand me fa pas gaire plaser d’èsser corregit quora parli amb l’accent occitan o quora usi un occitanisme, e Dieu sap a qual ponch aquò m’arribèt!
Veguèri qu’i aviá vertadièrament l’unanimitat per se trufar d’aquel paure òme que, lo mai sovent, corregissiá a rason, per far evoluir la normalizacion de la lenga nòstra, e mai individualament per melhorar lo nivèl lingüistic de cadun. Aquel òma, fin finala, fa de servicis bèls per la lenga nòstra (o disi d’un biais un pauc plasent, ça que la o me pensi!)
Soi crestian coma En Barceló (que fa el tanben la tasca ingrata de corregidor, sense la maladreça del Xim-xim, çò que li dona la sòrta d’èsser mai respectat aürosament), e pensi pas que siá crestian de se trufar del Xim-xim. A-n-aquel l’encoratgi a perseguir son òbra sense se mainar dels trufarèls. L’encoratgi a èsser sense tròp de pietat amb los antinormistas (coma o ditz el, “fan fòrça mal a la lenga”). A far tot aquò benevolentament, aquel òme de Dieu s’aurà plan ganhat lo Paradís!
![abonar los amics de Jornalet]()
E doncas aguèri la suspresa, tanlèu facha una primièra publicacion, d’aver un messatge d’un sénher nomenat Xim-xim Smongoc, que me porgiguèt sul pic de correccions a respècte d’un article meu. A mai aquò dependa del contèxte, soi pas brica contra lo fach d’èsser corregit en public sus internet. Atencion, parli de correccions dins la lenga nòstra; segur qu’en francimand me fa pas gaire plaser d’èsser corregit quora parli amb l’accent occitan o quora usi un occitanisme, e Dieu sap a qual ponch aquò m’arribèt!
Veguèri qu’i aviá vertadièrament l’unanimitat per se trufar d’aquel paure òme que, lo mai sovent, corregissiá a rason, per far evoluir la normalizacion de la lenga nòstra, e mai individualament per melhorar lo nivèl lingüistic de cadun. Aquel òma, fin finala, fa de servicis bèls per la lenga nòstra (o disi d’un biais un pauc plasent, ça que la o me pensi!)
Soi crestian coma En Barceló (que fa el tanben la tasca ingrata de corregidor, sense la maladreça del Xim-xim, çò que li dona la sòrta d’èsser mai respectat aürosament), e pensi pas que siá crestian de se trufar del Xim-xim. A-n-aquel l’encoratgi a perseguir son òbra sense se mainar dels trufarèls. L’encoratgi a èsser sense tròp de pietat amb los antinormistas (coma o ditz el, “fan fòrça mal a la lenga”). A far tot aquò benevolentament, aquel òme de Dieu s’aurà plan ganhat lo Paradís!
