Es totjorn interessant de veire coma an cambiat, ò pas, lei gents conegudas an una epòca. Coneguèri Ludivine Bantigny a París, coma companha d'estudis, farà ben lèu 27 ans; avèm agut manifestat e escambiat quauquei devís anticapitalistas ensems, abans de seguir de camins despariers.
Mai de 26 ans puei, es una istoriana francesa reconeguda, qu'a fach quauqueis aparicions mediaticas, e qu'es pereu activa sus Twitter per parlar dei movements sociaus que n'es especialista. L'an passat, encara fidèla ais engatjaments de sa joventut -non que fugue ben vièlha uei!-, publiquèt un libret, entitolat simplament Révolution.
En un centenau de paginas, editadas amb estetisme e originalitat, escrichas amb un estil elegant e sensible que correspònd ben au remembre qu'ai de son autora, Ludivine Bantigny fa aitant òbra d'istoriana coma de semanticiana. D'efiech, se nos parla de çò que fau retenir istoricament de revolucions importantas, lo fieu de l'obratge es lo sens dau mot revolucion a travèrs deis epòcas e dei discors politics, e deis esmogudas sovent contradictòrias que provòca dins l'èime collectiu. I ai aprés que lo mot chinés mandarin significariá literalament "transforma-vida", e precisament tot lo libre es sostengut per l'idèa d'una volontat de transformacion de la vida a totei lei nivèus. Mentre qu'es de mòda, tanben dins una part de la senèstra, de criticar Mai 68, l'autora revendica aquela revolucion que podriam pensar falhida, coma nos recòrda l'interès deis "obradors nacionaus" de la revolucion francesa de 1848. Conscienta que lei revolucions se calhan tròp sovent en lo contrari d'elei mesmas, de la Terror francesa au non-comunisme paradoxau de l'URSS qu'oblidèt tròp lèu son sovietisme originari, Ludivine Bantigny resistís au descorajament en insistissent sus lo desir de creativat, de libertat, de democracia vertadiera sensa lo quau l'egalitat e la justícia vougudas son impossiblas. Davant la devastacion que la produtz lo capitalisme que pretend d'èstre, de maniera messorguiera, lo solet modèl possible, es important e urgent d'inventar de novèus endemans, en s'apiejant sus leis experiments presents e passats, coma lo zapatisme de Chiapas ò lo comunalisme libertari. I apondriam l'experiment curde.
Aquelei novèus endemans, tanben lei devèm inventar leis occitan·a·s. Tornem a una cultura de lucha, d'ataca e non d'etèrna defensa, per bastir una autra societat ont se governem nosautres. Tornem a un esperit de Revolucion.
______________________________________________________
Ludivine Bantigny, Révolutions, ed. Anamosa, 2009, 104 p., 9 èuros.
Mai de 26 ans puei, es una istoriana francesa reconeguda, qu'a fach quauqueis aparicions mediaticas, e qu'es pereu activa sus Twitter per parlar dei movements sociaus que n'es especialista. L'an passat, encara fidèla ais engatjaments de sa joventut -non que fugue ben vièlha uei!-, publiquèt un libret, entitolat simplament Révolution.
En un centenau de paginas, editadas amb estetisme e originalitat, escrichas amb un estil elegant e sensible que correspònd ben au remembre qu'ai de son autora, Ludivine Bantigny fa aitant òbra d'istoriana coma de semanticiana. D'efiech, se nos parla de çò que fau retenir istoricament de revolucions importantas, lo fieu de l'obratge es lo sens dau mot revolucion a travèrs deis epòcas e dei discors politics, e deis esmogudas sovent contradictòrias que provòca dins l'èime collectiu. I ai aprés que lo mot chinés mandarin significariá literalament "transforma-vida", e precisament tot lo libre es sostengut per l'idèa d'una volontat de transformacion de la vida a totei lei nivèus. Mentre qu'es de mòda, tanben dins una part de la senèstra, de criticar Mai 68, l'autora revendica aquela revolucion que podriam pensar falhida, coma nos recòrda l'interès deis "obradors nacionaus" de la revolucion francesa de 1848. Conscienta que lei revolucions se calhan tròp sovent en lo contrari d'elei mesmas, de la Terror francesa au non-comunisme paradoxau de l'URSS qu'oblidèt tròp lèu son sovietisme originari, Ludivine Bantigny resistís au descorajament en insistissent sus lo desir de creativat, de libertat, de democracia vertadiera sensa lo quau l'egalitat e la justícia vougudas son impossiblas. Davant la devastacion que la produtz lo capitalisme que pretend d'èstre, de maniera messorguiera, lo solet modèl possible, es important e urgent d'inventar de novèus endemans, en s'apiejant sus leis experiments presents e passats, coma lo zapatisme de Chiapas ò lo comunalisme libertari. I apondriam l'experiment curde.
Aquelei novèus endemans, tanben lei devèm inventar leis occitan·a·s. Tornem a una cultura de lucha, d'ataca e non d'etèrna defensa, per bastir una autra societat ont se governem nosautres. Tornem a un esperit de Revolucion.
______________________________________________________
Ludivine Bantigny, Révolutions, ed. Anamosa, 2009, 104 p., 9 èuros.