Retorn
Escoto sovent una ràdio en occitan a Niça. Mi cal ti la far conóisser! Ràdio nissapantai.com —que mi ditz un—.
Se conoisso? Segur. Ne’n sio lo fondator amb l’amic Cristòl.
Descubertas
(collègi) Monsur, ai vist un nom de restaurant en occitan dins tal vilatge. Es lo vilatge Z. Ai obliat. Esperatz un pauc...
Es “Aquí si manja ben”? que dio.
Voei. Èro fiera d’o mostrar als parents e mama m’a demandat de revirar ce que volia dire.
Ai ren ausat li dire qu’aquel qu’a donat lo nom al restaurant, m’a demandat la reviraia.
(licèu) Monsur, pichin avio totplen d’amics d’escòla e dal quartier qu’avian l’accent, que venètz de nos emparar qu’es l’accent de la lenga occitana dins la prononciacion dal monde dal sud quora parla francés. E ben ma maire m’avia interdich de parlar amb l’accent coma els. Sus lo còup, aguèro de mal de capir. Ai 17 ans, gràcias a vos en licèu sabo perqué. E tròbo aquò injust.
Ligam
I es un projècte interessant lançat entre l’associacion X e Z. Sas. Segur (chut: los ai meses en contacte).
Maurís
Un jove mi ven veire. Conoisse de còr un CD d’un cantaire per enfant. Se conoisso? Es “Issa Nissa, siam pas de panissa”. Recòrdis recòrdis...
Jausep André
Tròbo un libre ancian al boquinista. Sòno un collèga se l’interèssa. Òc.
Lo tornarà editar lo libre.
Past de familha
A un moment, ven un que si mete de parlar amb l’accent occitan en francés. Arriba. Li demando ce que si passa. Primiera repòsta d’evitament. Segonda maniera de pausar la question en parlant de Panhòl: respòsta “èra lo testimòni d’un monde per desaparéisser”.
Aver participat al MEd’Òc, al Conselh de la joventut d’Òc, benvolent per tant d’associacions e projèctes socials, politics, culturals. E gaire de causas avançan. Solament los que conoissèm ja, e just un pauc, e encara. Totjorn dependent de las personas e jamai segur de la perenizacion un còup los ancians partits. Aver l’impression de tot dever totjorn tornar bastir qu’a cada generacion se prefonde. Mas en fàcia, l’empèri ganha mai sempre. Compressa e escafa. Escriu la règla. La vertat. Segur diaul.
Aver l’impression de degalhatge tanben. Passar de decenis a plantar de còups d’espasas dins l’aiga. Mas conselhs dals gentils e balanç: trabalhar totjorn, e mai. Per obtenir... gaire.
Cada jorn basta la sieu òbra!
![abonar los amics de Jornalet]()
Escoto sovent una ràdio en occitan a Niça. Mi cal ti la far conóisser! Ràdio nissapantai.com —que mi ditz un—.
Se conoisso? Segur. Ne’n sio lo fondator amb l’amic Cristòl.
Descubertas
(collègi) Monsur, ai vist un nom de restaurant en occitan dins tal vilatge. Es lo vilatge Z. Ai obliat. Esperatz un pauc...
Es “Aquí si manja ben”? que dio.
Voei. Èro fiera d’o mostrar als parents e mama m’a demandat de revirar ce que volia dire.
Ai ren ausat li dire qu’aquel qu’a donat lo nom al restaurant, m’a demandat la reviraia.
(licèu) Monsur, pichin avio totplen d’amics d’escòla e dal quartier qu’avian l’accent, que venètz de nos emparar qu’es l’accent de la lenga occitana dins la prononciacion dal monde dal sud quora parla francés. E ben ma maire m’avia interdich de parlar amb l’accent coma els. Sus lo còup, aguèro de mal de capir. Ai 17 ans, gràcias a vos en licèu sabo perqué. E tròbo aquò injust.
Ligam
I es un projècte interessant lançat entre l’associacion X e Z. Sas. Segur (chut: los ai meses en contacte).
Maurís
Un jove mi ven veire. Conoisse de còr un CD d’un cantaire per enfant. Se conoisso? Es “Issa Nissa, siam pas de panissa”. Recòrdis recòrdis...
Jausep André
Tròbo un libre ancian al boquinista. Sòno un collèga se l’interèssa. Òc.
Lo tornarà editar lo libre.
Past de familha
A un moment, ven un que si mete de parlar amb l’accent occitan en francés. Arriba. Li demando ce que si passa. Primiera repòsta d’evitament. Segonda maniera de pausar la question en parlant de Panhòl: respòsta “èra lo testimòni d’un monde per desaparéisser”.
Aver participat al MEd’Òc, al Conselh de la joventut d’Òc, benvolent per tant d’associacions e projèctes socials, politics, culturals. E gaire de causas avançan. Solament los que conoissèm ja, e just un pauc, e encara. Totjorn dependent de las personas e jamai segur de la perenizacion un còup los ancians partits. Aver l’impression de tot dever totjorn tornar bastir qu’a cada generacion se prefonde. Mas en fàcia, l’empèri ganha mai sempre. Compressa e escafa. Escriu la règla. La vertat. Segur diaul.
Aver l’impression de degalhatge tanben. Passar de decenis a plantar de còups d’espasas dins l’aiga. Mas conselhs dals gentils e balanç: trabalhar totjorn, e mai. Per obtenir... gaire.
Cada jorn basta la sieu òbra!
