Siáu anat far una virada dau costat dau Plan de la Torre. Brad e Angelina, non, Vanessa Paradis e Johnny Depp mai lèu mas bòn, passa, lèu. E lo viratge d’un film dins una anciana carrièra de baucita voèi voèi.
Lo masatge dau Revèst gaire luènh, per la glòria, òc. Mas subretot una comuna qu’apara ja la lenga occitana emb sèi panèus bilingües, un pauc de’n PERTOT[1].
![]()
Èra temps de vendúmias. E passi davans la cooperativa viticòla a la fin dau vilatge. Buvi pas mas sabi plus perqué mi siáu arrestat que li èran de monde. Li èran d’afichas, una questien sus una exposicien, lo prètz d’una botilha per regalar bensai m’èri pensat. Brèu. M’apròchi, m’excusi e vau per demandar.
Un joine descarga de caissetas. A una crotz occitana e li fau dirèct en occitan: Òu, mas avètz une crotz occitana, parlatz provençau?? “.
Lo joine a pas lo temps de respòndre qu’un òme mai atjat que se teniá pròche, s’avesina e mi ditz:” parlatz provençau? De monte siatz, restètz en bastida? “. Li expliqui. Es ben content. Ai lo meme nom que lo cosin alunhat de Cuèrs, Guiu. Eu, es de vièlha familha d’aicí. Sei grands èran ja cooperators.
Lo joine, sembla estonat de veire aquel escambi entre doi desconeissuts en lenga occitana mas sembla content. Alòr m’explica en francés: “parli pas. Mas es una crotz occitana en sovenir de mon grand qu’èra d’Avinhon”. Deviáu partir. Mas...
Si siam totei saludats e aviám caud dins lo còr que faiá ben plasir. Òi. Un rescòntre improvisat en occitan es totjorn possible.
M’arribèt parier emb un joine qu’avèm gardat contacte, Gaspard, dau garatge de La Gàrdia en voguent crompar de castanhas!
![]()
![abonar los amics de Jornalet]()
Lo masatge dau Revèst gaire luènh, per la glòria, òc. Mas subretot una comuna qu’apara ja la lenga occitana emb sèi panèus bilingües, un pauc de’n PERTOT[1].
Èra temps de vendúmias. E passi davans la cooperativa viticòla a la fin dau vilatge. Buvi pas mas sabi plus perqué mi siáu arrestat que li èran de monde. Li èran d’afichas, una questien sus una exposicien, lo prètz d’una botilha per regalar bensai m’èri pensat. Brèu. M’apròchi, m’excusi e vau per demandar.
Un joine descarga de caissetas. A una crotz occitana e li fau dirèct en occitan: Òu, mas avètz une crotz occitana, parlatz provençau?? “.
Lo joine a pas lo temps de respòndre qu’un òme mai atjat que se teniá pròche, s’avesina e mi ditz:” parlatz provençau? De monte siatz, restètz en bastida? “. Li expliqui. Es ben content. Ai lo meme nom que lo cosin alunhat de Cuèrs, Guiu. Eu, es de vièlha familha d’aicí. Sei grands èran ja cooperators.
Lo joine, sembla estonat de veire aquel escambi entre doi desconeissuts en lenga occitana mas sembla content. Alòr m’explica en francés: “parli pas. Mas es una crotz occitana en sovenir de mon grand qu’èra d’Avinhon”. Deviáu partir. Mas...
Si siam totei saludats e aviám caud dins lo còr que faiá ben plasir. Òi. Un rescòntre improvisat en occitan es totjorn possible.
M’arribèt parier emb un joine qu’avèm gardat contacte, Gaspard, dau garatge de La Gàrdia en voguent crompar de castanhas!
[1] Rèsta l'enigmatic panèu, qu'auriáu mes en provençau "carrièra deis òrts" (en grafia mistralenca : carrièro deis ouòrt) en plaça d'Hoirs, mas degun es perfièch...
