Conoissèm l’eròi Asterix, mas i son de causas d’estil mai de l’eròi “Patetix”.
Qualques uns de moments patetics.
Free Tibet pegat sus una veitura. Èstre dubèrt sus lo monde e apreciar las culturas e musicas “etnicas”, viatjar mas escupir, escufear sus las lengas de França.
Lo jorn qu’aurem de chineses amb un pegassolet “Free Occitània” aurem fach de camin.
Una frema mi ditz que se’n avisa dal patoàs dals ancians. Mas bòn. È.
Li dio que sio professor d’occitan e qu’es una lenga a estatut feble e es dificil de l’espandir ancuei. Mas pausa lo problèma dal respècte de la diversitat. Coma los curds e armènis rapòrt als turcs, los tibetans rapòrts als chineses, eça.
Mi sorise amb condescendéncia.
Es OK per ensenhar d’autras lengas oficialas, es util. Mas sembla d’aver mal de capir lo rapòrt de fòrça entre lenga imperialista e lenga subordenaia. Totun, mi ditz qu’es destorbaia perqué viu dins un quartier qu’es poblat per una comunitat estrangiera. E dins un acamp de quartier, tot s’es fach per aquela comunitat. E l’a destorbaia de se sentir francesa minoritària.
Parlavan pasmens totes franceses...
E ieu li ai dich en conclusion: es de còups ce que sento cada jorn. Coma occitanofòn, èstre minorizat.
Escriure en occitan e mespresar los que parlan encara la lenga. Quitament d’occitanistas la creson ja mòrta la lenga occitana. Tot en escrivent en aquela lenga, que per els se parla plus. Mespresar los qu’escrivon dins un autre dialècte qu’elos tanben en los taxar de localistas, irreals, fòls, o quitament responsables de la mòrt de l’occitan.
Far passar l’autre per mens respectable que se quora i es clarament una seleccion e un entre-se dins qualques mitans occitanistas.
IAM ditz ben: “Poiriam viure en fraires, mas preferem morir coma de cons”.
Es coma de cerchar de contactar d’amics d’estudis que n’an ren d’a fotre de vos. Levat que vos contactan per que lor faguessiatz una pichona traduccion o autre servici.
Aver lo refús de vòstras ideas e quitament dal vòstre avejaire. La critica, las gelosias, los jutjaments (totjorn per enauçar aquel que los pòrta) son totjorn per vos far capir qu’avètz ren rason e que sabètz ren, al contrari de l’interlocutor qu’es lo melhor e vos o repeta per mai d’un biais.
Mas la demanda d’executar las ideas d’aquela mema persona. Refusar la discussion.
Aver un occitanista que vos parle d’un biais condescendent e que vos classe coma etnològ de las causas perdüas. E el, que fague lo bèl.
Contactar una entitat per demandar de collaborar. Sensa respòsta. E d’ans e d’ans après, aver un sotafifre que vos contacte per vos demandar de trabalhar a gratis. Sensa aver de respòsta nimai dal responsable de l’organisme en question. Trabalha per nos, mas t’ignòro.
L’òbra manca ren, ni la fe d’alhors, bòna o marria.
![abonar los amics de Jornalet]()
Qualques uns de moments patetics.
Free Tibet pegat sus una veitura. Èstre dubèrt sus lo monde e apreciar las culturas e musicas “etnicas”, viatjar mas escupir, escufear sus las lengas de França.
Lo jorn qu’aurem de chineses amb un pegassolet “Free Occitània” aurem fach de camin.
Una frema mi ditz que se’n avisa dal patoàs dals ancians. Mas bòn. È.
Li dio que sio professor d’occitan e qu’es una lenga a estatut feble e es dificil de l’espandir ancuei. Mas pausa lo problèma dal respècte de la diversitat. Coma los curds e armènis rapòrt als turcs, los tibetans rapòrts als chineses, eça.
Mi sorise amb condescendéncia.
Es OK per ensenhar d’autras lengas oficialas, es util. Mas sembla d’aver mal de capir lo rapòrt de fòrça entre lenga imperialista e lenga subordenaia. Totun, mi ditz qu’es destorbaia perqué viu dins un quartier qu’es poblat per una comunitat estrangiera. E dins un acamp de quartier, tot s’es fach per aquela comunitat. E l’a destorbaia de se sentir francesa minoritària.
Parlavan pasmens totes franceses...
E ieu li ai dich en conclusion: es de còups ce que sento cada jorn. Coma occitanofòn, èstre minorizat.
Escriure en occitan e mespresar los que parlan encara la lenga. Quitament d’occitanistas la creson ja mòrta la lenga occitana. Tot en escrivent en aquela lenga, que per els se parla plus. Mespresar los qu’escrivon dins un autre dialècte qu’elos tanben en los taxar de localistas, irreals, fòls, o quitament responsables de la mòrt de l’occitan.
Far passar l’autre per mens respectable que se quora i es clarament una seleccion e un entre-se dins qualques mitans occitanistas.
IAM ditz ben: “Poiriam viure en fraires, mas preferem morir coma de cons”.
Es coma de cerchar de contactar d’amics d’estudis que n’an ren d’a fotre de vos. Levat que vos contactan per que lor faguessiatz una pichona traduccion o autre servici.
Aver lo refús de vòstras ideas e quitament dal vòstre avejaire. La critica, las gelosias, los jutjaments (totjorn per enauçar aquel que los pòrta) son totjorn per vos far capir qu’avètz ren rason e que sabètz ren, al contrari de l’interlocutor qu’es lo melhor e vos o repeta per mai d’un biais.
Mas la demanda d’executar las ideas d’aquela mema persona. Refusar la discussion.
Aver un occitanista que vos parle d’un biais condescendent e que vos classe coma etnològ de las causas perdüas. E el, que fague lo bèl.
Contactar una entitat per demandar de collaborar. Sensa respòsta. E d’ans e d’ans après, aver un sotafifre que vos contacte per vos demandar de trabalhar a gratis. Sensa aver de respòsta nimai dal responsable de l’organisme en question. Trabalha per nos, mas t’ignòro.
L’òbra manca ren, ni la fe d’alhors, bòna o marria.
