La setmana passada, anèri veire Rocketman, un pro bon filme, entre biopic e comèdia musicala. I seguissèm lo biais qu'un drollet timid, Reginald Dwight, entre un paire glacial e una maire egoïsta, ven l'exuberant artista Elton John. Tanben se compren que las tendéncias alcolicas e toxicomanas de l'òme s'explican en bèla part pel fach que triga a s'acceptar coma es, valent a dire coma omosexual. Tanlèu o acceptar plenament, comença d'aver enfin una vida sana d'amor e d'equilibri personal, segon la morala del longmetratge.
Durant lo meteis periòde, mai o mens, d'amics mieus me recomandèron lo vidèo d'un jove transgenre catalan, Hugo, que nos fa veire cossí se va tresmudant en çò qu'es al fin fons de sa personalitat. Coma lo cantador e compositor anglés, Hugo a decidit qual es, non pas amb una identitat inventada, mas prigondament sentida.
Per tant, me pòdi pas empachar de pensar a totes aqueles sègles, e mai millenaris, de secutament de la gent que se sentiá autra que las nòrmas religiosas e socialas volián que foguèsson, e que se devián sempre escondre darrièr una masca per poder subreviure, amb un tras que probable grand patiment. Encara uèi, es pas totjorn aisit pertot ni en tota circonstància de véncer las pressions exterioras per afortir liurament çò qu'òm es.
Totun, se tracta pas, a mon vejaire, sonque de çò de l'identitat de genre o d'orientacion sexuala. Cresi que poiriam aplicar aquela reflexion a las questions d'identitat culturala. D'efièch, se dins lo Bas Ador se senton mai bascos que gascons o occitans, qual o lor pòt reprochar? Lo lingüista e l'istorian auràn rason de recordar qu'en realitat l'occitan gascon i èra lenga autoctòna, non lo basco (mençonarai pas l'Antiquitat ont la lenga que lo basco actual n'es sortit se parlava dins un espaci mai grand), mas se la populacion de la region s'identifica mai al Bascoat qu'a Gasconha o a Occitània, que podèm far?
Entendètz-me plan: buti pas degun a abandonar la promocion del gascon en Bas Ador ni en quina region occitana que siá. Al contrari, dins mon Daufinat provençal, vòli que lo mond comprengan que son en Occitània, çò es que se pòdon apropriar la lenga del luòc, se o vòlon, e que doncas lor es accessible d'èsser plenament occitans.
Pasmens, se, malgrat totes nòstres esfòrces d'informacion per que pòscan decidir qual son, de populacions preferisson de se sentir autras que çò que nos agradariá que foguèsson, las podèm pas obligar a res. Perque me pareis que l'occitanitat es un projècte de libertat.
Durant lo meteis periòde, mai o mens, d'amics mieus me recomandèron lo vidèo d'un jove transgenre catalan, Hugo, que nos fa veire cossí se va tresmudant en çò qu'es al fin fons de sa personalitat. Coma lo cantador e compositor anglés, Hugo a decidit qual es, non pas amb una identitat inventada, mas prigondament sentida.
Per tant, me pòdi pas empachar de pensar a totes aqueles sègles, e mai millenaris, de secutament de la gent que se sentiá autra que las nòrmas religiosas e socialas volián que foguèsson, e que se devián sempre escondre darrièr una masca per poder subreviure, amb un tras que probable grand patiment. Encara uèi, es pas totjorn aisit pertot ni en tota circonstància de véncer las pressions exterioras per afortir liurament çò qu'òm es.
Totun, se tracta pas, a mon vejaire, sonque de çò de l'identitat de genre o d'orientacion sexuala. Cresi que poiriam aplicar aquela reflexion a las questions d'identitat culturala. D'efièch, se dins lo Bas Ador se senton mai bascos que gascons o occitans, qual o lor pòt reprochar? Lo lingüista e l'istorian auràn rason de recordar qu'en realitat l'occitan gascon i èra lenga autoctòna, non lo basco (mençonarai pas l'Antiquitat ont la lenga que lo basco actual n'es sortit se parlava dins un espaci mai grand), mas se la populacion de la region s'identifica mai al Bascoat qu'a Gasconha o a Occitània, que podèm far?
Entendètz-me plan: buti pas degun a abandonar la promocion del gascon en Bas Ador ni en quina region occitana que siá. Al contrari, dins mon Daufinat provençal, vòli que lo mond comprengan que son en Occitània, çò es que se pòdon apropriar la lenga del luòc, se o vòlon, e que doncas lor es accessible d'èsser plenament occitans.
Pasmens, se, malgrat totes nòstres esfòrces d'informacion per que pòscan decidir qual son, de populacions preferisson de se sentir autras que çò que nos agradariá que foguèsson, las podèm pas obligar a res. Perque me pareis que l'occitanitat es un projècte de libertat.