Es lo moment que comença de far mai caud. L'estiu s'apròcha.
Los toristas avisats an grelhat un pauc de'n pertot.
E d'una setmana a l'autra, las ribas de marina son plenas, de toalhas, de sacas. Lo monde, i son. S'avètz d'enfants, cal sacrificar al rite, anar sus la plaja e dins l'aiga, pensatz vos.
Los dorifòres, se'n parlava ja dins los ans 1970. Vendràn, pensatz tanben. Òi. Traduccion: los toristas.
Doncas, cal anar a la plaja. Generalament, fòra demorar en fàcia o sus una linha de transpòrt en comun, pilhatz la veitura. E après un trajet a evitar la circulacion cargaia, los escoters qu'eslalòman, los pedons suïcidaris e autras suspresas de veïculs que se tancan sensa avisar per una duraia indeterminaia, arribatz pròche. Enfin, cal trobar una plaça de parcatge.
Cerca que cercaràs, pagar o cercar. La plaça.
S'avètz ren l'astre de renonciar, avètz una plaça. Cal sortir lo bardat, juecs de plaja e afars.
E s'es de manjar tant qu'a far, lo manjar de carrejar ambal beure.
Arribats, cal s'aprochar de l'aiga. Eslalomar, un còup sètz vos qu'o fasètz, entre tatanas, sabatas, e claquetas. Un pauc d'arena que cal evitar de méter sus las gents.
Un pauc d'espaci. Agach de biais dals vesins futurs.
Delimitacion aproximativa amb la toalha e los afars.
E passa lo temps... D'enfants que passan e vos agachan amb curiositat. Vendeire ambulant de Chichi, binhetas, shoshos que passa. Un senegalés vende de capels per la sieu confraria morida.
Se parla francés amb l'accent occitan, francés dal nòrd, russo, italian. De joves escotan de musica, darriers vestits de mòda per la plaja, lo mai corch possible.
Los castèls d'arena o de còdols son a lor plaça. Los còups de solelh tanben. Es ce que mi gonfla lo mai, de mai de l'impression de pérder de temps. Mas cal ben far plasir. E pelar la setmana d'après, non. Malheta manegas lòngas es una solucion. Per fortuna. Capirai jamai los que vòlon aver la pel biscotaia, triscotaia quitament.
E pi al retorn, un moment de gràcia, un italian qu'a un batèl ancorat al pòrt charra. Los pichons se rapròchan e vòlon ne'n saber mai. E finisse que fasèm un giro sus la sieu barca fins a Ventimilha. Julian, lo turinés m'aurà fach passar un bòn moment, ai obliat la plaja, en plena mar!
![abonar los amics de Jornalet]()
Los toristas avisats an grelhat un pauc de'n pertot.
E d'una setmana a l'autra, las ribas de marina son plenas, de toalhas, de sacas. Lo monde, i son. S'avètz d'enfants, cal sacrificar al rite, anar sus la plaja e dins l'aiga, pensatz vos.
Los dorifòres, se'n parlava ja dins los ans 1970. Vendràn, pensatz tanben. Òi. Traduccion: los toristas.
Doncas, cal anar a la plaja. Generalament, fòra demorar en fàcia o sus una linha de transpòrt en comun, pilhatz la veitura. E après un trajet a evitar la circulacion cargaia, los escoters qu'eslalòman, los pedons suïcidaris e autras suspresas de veïculs que se tancan sensa avisar per una duraia indeterminaia, arribatz pròche. Enfin, cal trobar una plaça de parcatge.
Cerca que cercaràs, pagar o cercar. La plaça.
S'avètz ren l'astre de renonciar, avètz una plaça. Cal sortir lo bardat, juecs de plaja e afars.
E s'es de manjar tant qu'a far, lo manjar de carrejar ambal beure.
Arribats, cal s'aprochar de l'aiga. Eslalomar, un còup sètz vos qu'o fasètz, entre tatanas, sabatas, e claquetas. Un pauc d'arena que cal evitar de méter sus las gents.
Un pauc d'espaci. Agach de biais dals vesins futurs.
Delimitacion aproximativa amb la toalha e los afars.
E passa lo temps... D'enfants que passan e vos agachan amb curiositat. Vendeire ambulant de Chichi, binhetas, shoshos que passa. Un senegalés vende de capels per la sieu confraria morida.
Se parla francés amb l'accent occitan, francés dal nòrd, russo, italian. De joves escotan de musica, darriers vestits de mòda per la plaja, lo mai corch possible.
Los castèls d'arena o de còdols son a lor plaça. Los còups de solelh tanben. Es ce que mi gonfla lo mai, de mai de l'impression de pérder de temps. Mas cal ben far plasir. E pelar la setmana d'après, non. Malheta manegas lòngas es una solucion. Per fortuna. Capirai jamai los que vòlon aver la pel biscotaia, triscotaia quitament.
E pi al retorn, un moment de gràcia, un italian qu'a un batèl ancorat al pòrt charra. Los pichons se rapròchan e vòlon ne'n saber mai. E finisse que fasèm un giro sus la sieu barca fins a Ventimilha. Julian, lo turinés m'aurà fach passar un bòn moment, ai obliat la plaja, en plena mar!
