Aquest 7 de junh, ma mairegrand pènegra auriá festejat sei 100 ans. Totjorn, admirarai son coratge quand li fauguèt defendre son comèrci en plena guèrra d'Argeria, au mieg dei violéncias jornadieras e de bombas, après la mòrt precòça de son marit fornier; ò quand, "repatriada" dins una pàtria qu'èra pas vertadièrament sieuna, aguèt de riscar sa vida coma obriera dins una usina de municions de Valença per se poder noirir amb lei sieus. Pasmens, siáu luench dei valors conservatritz catolicas d'aquela pichòta dòna qu'aimavi tant e oblidarai jamai, e sovent pensi ai dos fraires de mon pairegrand, dos comunistas que luchèron talament per l'independéncia argeriana que França leis empresonèt.
57 ans après l'independéncia, fa gaug de veire lo jovent argerian, tant arabi coma amazigh, a recobrar l'esperit d'independéncia, en obligant lo vièlh president a quitar lo poder e leis autoritats a recular. En seguissent Llach, "se tiram totes, vai tombar", çò canta Patric.
Maugrat mon estrambòrd deçauput per lo retorn dins la realitat, tanben aquel esperit d'independéncia i es encara en lei catalan·a·s, totjorn drechs fàcia a la repression espanhòla e lo silenci copable deis autoritats europèas. L'Union Europèa es ges la federacion qu'aparavi dins mon adolescéncia, es l'aliança cinica deis Estats que cèrcan sa pròpria conservacion, mai aqueu pòble fraire resistís, e o farà, ne siáu de tot en tot segur, fins a la victòria.
Alora, meis amics legeires, 200 ans après lo famós tablèu de Trumbull que celebrava la rompedura estatsunidenca amb l'empèri britanic, m'agradariá totplen que recobressiam nosautres pereu l'esperit d'independéncia, que diguessiam totei de non a l'opression qu'ofega pauc a cha pauc nòstra lenga, nòstra cultura, nòstre pòble. Unitat, projèctes comuns ambiciós, accion valenta!
Ò la mòrt.
57 ans après l'independéncia, fa gaug de veire lo jovent argerian, tant arabi coma amazigh, a recobrar l'esperit d'independéncia, en obligant lo vièlh president a quitar lo poder e leis autoritats a recular. En seguissent Llach, "se tiram totes, vai tombar", çò canta Patric.
Maugrat mon estrambòrd deçauput per lo retorn dins la realitat, tanben aquel esperit d'independéncia i es encara en lei catalan·a·s, totjorn drechs fàcia a la repression espanhòla e lo silenci copable deis autoritats europèas. L'Union Europèa es ges la federacion qu'aparavi dins mon adolescéncia, es l'aliança cinica deis Estats que cèrcan sa pròpria conservacion, mai aqueu pòble fraire resistís, e o farà, ne siáu de tot en tot segur, fins a la victòria.
Alora, meis amics legeires, 200 ans après lo famós tablèu de Trumbull que celebrava la rompedura estatsunidenca amb l'empèri britanic, m'agradariá totplen que recobressiam nosautres pereu l'esperit d'independéncia, que diguessiam totei de non a l'opression qu'ofega pauc a cha pauc nòstra lenga, nòstra cultura, nòstre pòble. Unitat, projèctes comuns ambiciós, accion valenta!
Ò la mòrt.