Fa una vòuta que sio plus anat al Festin dals Mais.
I pensavo un jorn d'abril per astre en agachar sus googlemaps Marselha a passar per lo quartier de "La bèla de Mai". Sabo plus s'o fan encara ailí. Lo nom rèsta. Coma per la lenga dins lo toponimes mi dirètz. Mas après l'ivèrn, la prima!
Escriguèro qualqua ren de temps fa sus la question (Jornalet 2 de mai de 2012)
A Mentan se fa encara de balar a l'entorn de l'arbre, simbòle de la feconditat, un diménegue dins lo famós "Parc dau Pian" a Garavan, al levant d'Occitània, fàcia a la marina.
![]()
Mas a Niça, dins lo quartier de Cimiers, es cada diménegue e quitament i son las fèstas dins los quartiers en setmana.
Sèm anats rejónher los benevolents "de quart" a la banca de nòstra associacion de segur, lo Centre Cultural Occitan País Nissart e Alpenc- Nissa pantai.
![]()
Mas aquel còup, i sèm anats per tornar viure lo festin plus unicament coma un expausant, mas mai coma uman. Méter de costat lo militantisme e viure, fa de ben.
Discutavo amb un amic quinesiterapeuta. Coma la prima dins lo cicle de las sasons, per renàisser de temps en quora, cal se pausar. Un jove esportiu, se volètz aver d'el de resultats, que vòstre club sigue visible amb de medalhas e de glòria, lo polètz butar, i aurà de degalhs, lo poiretz cremar quitament fisicament e psicologicament. E après, passaretz a un autre.
Es coma lo militantisme. Ai vist d'amics pi se sèm perduts de vista. La vita fa que devèm far de concessions, redurre de còups las activitats per se quietar.
![]()
Aicí. Espectator. DIns la molonaia de gents. De folclòre e de modèrn. Lo foclòre tanben, una fòto, fixacion de collectatges etnologics vestimentaris, tancat d'un temps, patrimòni vestimentari, amb una portaia simbolica.
Las associacions folcloricas fan viure e estructuran una cultura populara qu'es tant importanta que la cultura sabenta. Coma la cima de l'iceberg. Per malastre, l'autoòdi a tanben poscut rómper lo ligam entre pòble e intellectuals.
![]()
Vau, escoto, sento. Agacho, gardio, regardo.
De gents que discutan, que manjan, que jugan al balon, que fan un penèc. Ensèm. E la lenga nòstra es ben representaia, quasi en situacion d'utilitat sociala, "Benvenguda" a l'entraia, "Li binhetas d'ancuei" sus un panèl per vénder de binhetas doncas.
Un presentator al micro parla francés e una presentairitz parla en occitan niçard. Excellent.
Tòrno trobar per astre una qu'es devengüa collèga en licèu (de francés) e que sèm estaches vesins 25 ans, qu'estaio en fàcia. Eriam al meme collègi ensèm, dins la quinta ciutat de França, la tèrça d'Occitània, o cal far aquel d'asard.
De monde que penso ben que seràn aquí e que i es ges de besonh d'anar veire especificament tanben. De monde que conoisso de vista.
L'amic Pascal de Gavotina es aquí, amb la filha. Me'n aviso encara quora ai recebut, 8 ans fa, lo sieu tèxto per me dire "Lisa es arribaa". Encantat.
Un jove qu'ai fach passar lo bac l'estiu passat e que parla coma un aucèl la lenga, 20/20 avia agut. Pròvo de lo convéncer de far professor de las escòlas, al manco, amb lo concors especial.
La Regina dals Mais dal 2016, la nèça de Stèu i es de segur, bala bala, la la. Se fasèm la pichina fòto sovenir totes.
Una jornaia per se far recòrdi de ben, de mai.
![]()
Un alen, la lenga i es, visibla. Me sento quiet après aquela jornaia, apasimat. Me dio, encara un luec per èstre ensèm, dins la lenga o quasi, per ben de monde.
Calenda maia!
![abonar los amics de Jornalet]()
I pensavo un jorn d'abril per astre en agachar sus googlemaps Marselha a passar per lo quartier de "La bèla de Mai". Sabo plus s'o fan encara ailí. Lo nom rèsta. Coma per la lenga dins lo toponimes mi dirètz. Mas après l'ivèrn, la prima!
Escriguèro qualqua ren de temps fa sus la question (Jornalet 2 de mai de 2012)
A Mentan se fa encara de balar a l'entorn de l'arbre, simbòle de la feconditat, un diménegue dins lo famós "Parc dau Pian" a Garavan, al levant d'Occitània, fàcia a la marina.
Mas a Niça, dins lo quartier de Cimiers, es cada diménegue e quitament i son las fèstas dins los quartiers en setmana.
Sèm anats rejónher los benevolents "de quart" a la banca de nòstra associacion de segur, lo Centre Cultural Occitan País Nissart e Alpenc- Nissa pantai.
Mas aquel còup, i sèm anats per tornar viure lo festin plus unicament coma un expausant, mas mai coma uman. Méter de costat lo militantisme e viure, fa de ben.
Discutavo amb un amic quinesiterapeuta. Coma la prima dins lo cicle de las sasons, per renàisser de temps en quora, cal se pausar. Un jove esportiu, se volètz aver d'el de resultats, que vòstre club sigue visible amb de medalhas e de glòria, lo polètz butar, i aurà de degalhs, lo poiretz cremar quitament fisicament e psicologicament. E après, passaretz a un autre.
Es coma lo militantisme. Ai vist d'amics pi se sèm perduts de vista. La vita fa que devèm far de concessions, redurre de còups las activitats per se quietar.
Aicí. Espectator. DIns la molonaia de gents. De folclòre e de modèrn. Lo foclòre tanben, una fòto, fixacion de collectatges etnologics vestimentaris, tancat d'un temps, patrimòni vestimentari, amb una portaia simbolica.
Las associacions folcloricas fan viure e estructuran una cultura populara qu'es tant importanta que la cultura sabenta. Coma la cima de l'iceberg. Per malastre, l'autoòdi a tanben poscut rómper lo ligam entre pòble e intellectuals.
Vau, escoto, sento. Agacho, gardio, regardo.
De gents que discutan, que manjan, que jugan al balon, que fan un penèc. Ensèm. E la lenga nòstra es ben representaia, quasi en situacion d'utilitat sociala, "Benvenguda" a l'entraia, "Li binhetas d'ancuei" sus un panèl per vénder de binhetas doncas.
Un presentator al micro parla francés e una presentairitz parla en occitan niçard. Excellent.
Tòrno trobar per astre una qu'es devengüa collèga en licèu (de francés) e que sèm estaches vesins 25 ans, qu'estaio en fàcia. Eriam al meme collègi ensèm, dins la quinta ciutat de França, la tèrça d'Occitània, o cal far aquel d'asard.
De monde que penso ben que seràn aquí e que i es ges de besonh d'anar veire especificament tanben. De monde que conoisso de vista.
L'amic Pascal de Gavotina es aquí, amb la filha. Me'n aviso encara quora ai recebut, 8 ans fa, lo sieu tèxto per me dire "Lisa es arribaa". Encantat.
Un jove qu'ai fach passar lo bac l'estiu passat e que parla coma un aucèl la lenga, 20/20 avia agut. Pròvo de lo convéncer de far professor de las escòlas, al manco, amb lo concors especial.
La Regina dals Mais dal 2016, la nèça de Stèu i es de segur, bala bala, la la. Se fasèm la pichina fòto sovenir totes.
Una jornaia per se far recòrdi de ben, de mai.
Un alen, la lenga i es, visibla. Me sento quiet après aquela jornaia, apasimat. Me dio, encara un luec per èstre ensèm, dins la lenga o quasi, per ben de monde.
Calenda maia!
